Inge's lifestyle

Oma

In de ochtend van dinsdag 6 oktober overleed oma. Het is nu alweer een half jaar geleden. Tijd om er even bij stil te staan.
Op donderdag hebben mijn vriend en ik afscheid genomen van haar. Ze lag in haar eigen kamer in haar eigen bed. Wat was dat fijn en vertrouwd. Bij ons beide vloeiden heel wat tranen, maar we wisten ook: het is goed. Oma heeft rust. Het voelde goed om zo samen bij haar te zijn. Daarna naar mijn ouders voor een bakje koffie. Die avond ben ik begonnen met mijn woorden op papier te zetten voor haar uitvaart. Oma had heel wat jaren terug gevraagd of ik wilde spreken als zij er niet meer zou zijn. Ik zei volmondig ja. Vanaf dat moment heb ik het stuk al honderden keren in mijn hoofd geschreven. Nu moesten ze op papier. Het ging moeiteloos. Mijn vriend zei dat het mooi zou zijn als ik de mooie herinneringen zonder tranen zou kunnen vertellen aan iedereen. Ik besloot op zaterdag nog een keer naar oma te gaan. Ik trok haar stoel bij haar bed. Had haar vast en las mijn verhaal voor. De eerste keer was het meer huilen dan dat ik uit mijn woorden kwam. De tweede keer ging beter en ik paste hier en daar woorden en zinnen aan. De derde keer ging goed. Oma had het verhaal gehoord en het was oké. Het duurde lang voordat ik echt weg kon gaan, want ik wist dat dit de laatste keer was dat ik haar zou zien.
Maandag 12 oktober was de uitvaart. Voordat ik zou spreken werd het nummer Moonlight uit Cats gedraaid. Tranen, tranen en tranen. Ik kreeg een glaasje water. Een paar keer diep ademen en daar stond ik. Voor ik begon keek ik naar de foto van opa, oma en mij. Ik voelde me heel rustig en zelfverzekerd. Oma kende de woorden tenslotte al. Het ging goed. Mijn moeder had verteld dat wij de kist naar de auto zouden dragen. Dat viel mij ontzettend zwaar. Ik zocht steeds de oogcontact met mijn vriend en het liefste was ik naar hem toe gegaan. Wat was ik blij toen dat moment voorbij was. De zon scheen toen de auto met oma wegreed bij de begraafplaats. Gelukkig ging de begrafenisonderneemster mee zodat oma niet alleen haar laatste rit hoefde te maken.
Mijn moeder vroeg welke spulletjes ik eventueel van oma wilde hebben. Als eerste een vreselijk kitisch schilderij dat oma kocht tijdens haar reis naar Nieuw Zeeland. Twee hummeltjes. Oma had een hele mooie verzameling. Oma had veel rommeltjes in bakjes zitten. Bakjes zijn altijd handig. Mijn vriend zei dat hij wel graag de stoel van oma wilde hebben. De stoel van oma staat in onze slaapkamer. Het is een fijn plekje om te zitten. Ik zit er graag. Oma is aanwezig in ons huis. Haar foto op de overloop bij een plantje samen met spullejtes van de opa en oma van mijn vriend. Een mooi plekje met dierbare dingen. Een foto van oma en mij op mijn bureau. Als ik een kast open doe, alles netjes in bakjes die van haar zijn geweest. Het is fijn.
Het mooiste wat ik van oma heb gekregen draag ik om mijn vinger. Ik had aan oma gevraagd of ik een ring van haar mocht hebben als zij er niet meer zou zijn. Dat mocht. Oma had van haar trouwring en die van Frans (mijn stiefopa) een ring laten maken. Met heel veel trots draag ik nu deze ring. Ik heb oma altijd bij me.. in mijn hart en door het dragen van haar ring.

Klik op de onderstaande link om mijn herrineringen aan oma te lezen.