Inge's lifestyle

Arm in arm liepen we over de Muiderstraatweg terug naar je flat. Samen waren we naar de uitvaart van mevrouw de Wit geweest. ‘De woorden van Angelique hadden jou woorden kunnen zijn he’, zei je. Ja, klopt, antwoordde ik. ‘Als ik er niet meer ben, wil je dan ook iets zeggen?’ vroeg je aan mij. ‘Ja dat wil ik’, antwoordde ik.
Na de uitvaartdienst van tante Doortje ging ik met het samenzijn naast je aan tafel zitten. Je pakte mijn hand. ‘Als ik er niet meer ben, dan ga je toch ook iets zeggen’, zei je tegen me. “Ja oma, dat doe ik’.

Omi, ik heb het je beloofd, dus hier sta ik

Ik heb zoveel mooie en dierbare herinneringen.....
Mijn eerste herinneringen zijn aan Haps en de camping. Met pappa en mamma op zelfde kampeerplek als jullie staan. S ’morgens vroeg de tent uit sluipen om bij opa en jou de caravan in te gaan. Je leerde me kersen eten. “Eerst het pitje zoeken’, luidde je advies. Mijn bal vloog regelmatig de bosjes in en dan hoorde ik je zeggen: zuke in de struke wha.. En nee, kan ik het nog steeds niet goed uitspreken. Pappa en mamma gingen een dagje weg. Opa en jij pasten op. Het regende al de hele dag... Je hees me in mijn regenpak, laarsjes aan en hup naar buiten. Ik vond geweldig! Samen met opa keek je toe hoe ik me buiten vermaakte. Ik kreeg van jou en opa een loopfietsje, een driewieler en de mooie rode fiets. Prachtige cadeaus waarmee ik naar hartenlust speelde op de camping of in Haps.
De weekenden in Haps waren altijd een feest. Slapen met pappa en mamma op de leskamer. Op mijn bed lag het laken met de roze eendjes. Buitenspelen, mini stecken, opa helpen in de moestuin of je nam me mee achter op de fiets naar Annie.
Toen opa en jij 35 jaar getrouwd waren, kreeg ik van jullie een super mooie pop. Julie. Met engelengeduld maakte je kleertjes voor haar. Een oude handdoek werd een badjasje. Samen gingen we naar een winkeltje met naaispellen en mocht ik een mooi bandje uitzoeken om het jasje mee af te werken. Je maakte wat kleertjes voor mijn poppen. Vaak een setje in het klein voor Julie en later in het groot voor Sienna.
Opa overleed op veel te jonge leeftijd. Ookal was ik nog klein, ik zag en voelde je verdriet.
Na het overlijden van opa kwam je naar Diemen toe. Wat was ik blij! Eindelijk woonde je dichtbij en kon ik tussen de middag een broodje bij je eten. Ik hoefde dan tenminste niet naar de overblijf. De eerste keer heb ik gerend van school naar je huis. Tussen de middag at je warm. Je bewaarde een stukje groente of aardappel voor me als toetje.
Wat genoot ik ervan je op te bellen en te kunnen zeggen: oma ik kom er nu aan. Binnen 5 minuten was ik bij je. Er volgende vele logeerpartijen. Op zondagochtend kroop ik bij je in bed en keken we naar David de Kabouter. Spelletjes Yahtzee of samen in de tram naar het Oosterpark voor een wandeling en het voeren van de eendjes Je leerde me breien. Al ging het met horten en stoten. Nou dat talent had en heb ik niet van jou.
Via ECI kocht je de videoband van de film: White Christmas. Jij ging in je stoel zitten en ik zat op de grond tegen de arm leuning aan. We genoten van de film. Wat drinken en een bakje met chips maakte het feest compleet. Ik heb inmiddels de dvd van de film en kijk hem elke kerstvakantie. Ik denk dan altijd terug aan deze traditie die we samen hadden.
Uiteraard waren er de vele Sinterklaas feesten. Je maakte een grote en een kleine olifant, een reiswiegje voor mijn poppen en de nodige poppenkleertjes. Je wist me altijd op het verkeerde been te zetten door de cadeautjes in dozen in te pakken. Des te groter was de verrassing als er wel het cadeautje in zat dat ik had gevraagd. Later werd het feest gevierd met surprise bij de openhaard in Landsmeer. Wat was het gezellig!
Je was altijd betrokken bij mijn dieet. Je ging mee naar de congressen in Denemarken en Engeland. Wanneer we elkaar aan de telefoon hadden of we zagen elkaar, vroeg je altijd hoe het ging. Mijn pap eten ging niet altijd even goed. Het was een feestje toen jij me hielp met mij pap eten op het bankje in de Efteling.
Tijdens een herfstvakantie gingen we met z’n vieren naar Texel. Ik sliep met jou op een kamer. Mijn hemel wat kon je snurken! Een wandeling door de Slufter stond op het programma. Het was regenachtig weer. Op de terugweg hadden we geen rekening gehouden met de vloed en jij had geen laarzen aan. Hupakee, pappa nam je op je rug en bracht je naar het droge. Wat hebben we gelachen.
Er brak een andere tijd aan. Pappa en mamma wilden verhuizen en jij ontmoette Frans....
Ineens woonde ik niet meer zo dichtbij je en ik moest je ‘delen’ met iemand. Dat was wennen en ik vond het niet leuk.
Je ging opnieuw trouwen en vroeg of ik Frans opa kon noemen. Nee dat lukte niet. Opa was voor mij opa Jo. Gelukkig snapte je dit.
Met Frans erbij hadden we mooie en fijne momenten: oud en nieuw vieren met z’n drieën, logeerpartijen alleen of in de herfstvakantie samen met Tim bij jullie, dagje Artis of andere uitstapjes. Na mijn reis naar Toronto zou ik bij jou en Frans komen, omdat pappa en mamma nog niet terug waren van vakantie. Het laatste stukje reis van Schiphol naar huis liep niet zoals de bedoeling was en ik was behoorlijk overstuur. Ik belde je in tranen op en je wist me in no time te kalmeren. Ik pakte mijn spullen en ging naar jullie toe. Je sloot me in je armen en zei: het is goed meisje, je bent bij ons. Je ben t veilig teruggekomen en dat is het belangrijkste.
Langzaam kwamen de jongens in mijn leven Een van mijn vriendjes zag je eerder dan pappa en mamma. Hij kwam me met de fiets bij jullie ophalen. Frans stond met hem te praten en jij zei tegen mij: pas je wel op! Bel even als je thuis bent. Toen ik je belde liet je duidelijk merken dat dit misschien toch niet DE jongen voor mij was. Een jaartje later met mamma’s verjaardag zag je Eric voor de eerste keer. Een van de eerste dingen die je zei was: jij hebt ook last van je rug. Je zag dat meteen. Later die dag zei je tegen mij: dit is hem, he Inge. Ik knikte. In de zomervakantie dat ik bij Eric introk en dat was wennen. Ik belde je dagelijks. We hadden het over van alles en nog wat, maar ik vroeg ook aan je of je een handige manier had om ervoor te zorgen dat de wasmachine niet te vol zat. Mamma’s manier snapte ik niet.
Er volgende vele zondagmiddagen waarop wij een kopje koffie kwam drinken. Ook met Eric bouwde je een band op. Jullie konden heerlijk kletsen met elkaar en ook met z’n vieren hadden we fijne gesprekken. Je wilde een computer met alles erop en eraan. Daar hielpen wij je bij. Je wilde alles leren en vond het super interessant.
Wat was het verdriet groot toen je Frans verloor. Weer was je alleen. Ik liep langs zijn kist en keek naar je. Ik zag weer je pijn en voelde verdriet. Ik zag hetzelfde plaatje als toen ik 5 was en opa overleed. Ik vond het zo erg om je weer zo te moeten zien. Ik was boos. Waarom moest jou dit overkomen?
Het overlijden van Henk gaf je nog een knauw.
Je levenswil schommelde per dag. Ik belde je elke woensdagavond op rond 7 uur. ‘Dag Inge, met oma of ja Inge, hier oma’, klonk het dan. Ik hoorde altijd meteen aan je stem hoe het ging. In deze bizarre corona tijd zei je meerdere malen dat je niet meer wilde. Je verloor nog een zoon. Het is heel veel om te verliezen: 2 mannen en 3 kinderen.
Je vertelde altijd bang te zijn voor het moment dat je niet meer zou kunnen lopen. Woensdag 30 september vertelde je dat het lopen steeds moeilijker ging en je nog net tot de woonkamer kwam. Je zou me zaterdag op mijn verjaardag bellen... je belde niet. Ik dacht dat je het vergeten was. Want ook dat merkte je: je werd vergeetachtig en vond het afschuwelijk. Je zei dit elke woensdag.
Dat het na maandag zo snel zou gaan, had ik niet gedacht. Toen ik dinsdagochtend het appje van pappa las, kwamen de tranen. Het moment om de woorden voor jou daadwerkelijk op papier te zetten, was nu gekomen.

Omi, ik ben je ongelooflijk dankbaar voor je liefde. Je luisterende oor. Je hulp bij het relativeren van dingen, je mening wanneer ik iets aan je vroeg, je adviezen en je begrip.
Wat er ook was, of het groot of klein was, ik kon ALTIJD bij je terecht.
Ik ga je heel heel erg missen. Maar ik weet dat je nu de rust hebt waar je zo naar verlangde.
Ik hoop dat je samen bent met opa, Frans, Joke, Henk en Hans. Geef ze allemaal een zoen van me!

Ik hou van je omi, rust zacht!