Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
Die ene meester of juf
Ik denk dat we allemaal wel een meester en/of juf hebben die ons is bijgebleven. Die iets voor je betekend heeft, iets deed met de klas waardoor je die meester en/of juf nooit vergeet.
Ik heb dit met één meester en één juf.
Maandagmiddag was ik doelloos aan het scrollen op LinkedIn. Ik vind het leuk om te kijken in de suggesties van mensen die je kent. Ken ik inderdaad iemand die ik aan mijn netwerk kan toevoegen?
Er popt een naam op en meteen verscheen er een lach op mijn gezicht! Het profiel van mijn meester uit groep 5. Dit was het schooljaar 1990-1991. Wauw, wat ontzettend leuk. Ik twijfelde geen moment en drukte op connectie maken. Uiteraard met een persoonlijke boodschap voor mijn oude meester. Ik refereerde aan de groep en het schooljaar en vertelde hem dat ik ook in het onderwijs werk. Ik vroeg of hij misschien nog weet wie ik ben.
Woensdagochtend had hij mij geantwoord: ‘Ik weet nog precies wie je bent, hoor. Wat goed dat je ons mooie beroep bent gaan doen. Groet van je oude meester’. Ik had een grijns op mijn gezicht van oor tot oor. Ik gebruik niet de naam van mijn leraar. Ik noem hem meester S.
Bij meester S had ik het allerleukste jaar op mijn eerste basisschool. Ik geloof dat wij zijn eerste klas waren. Meester S had zoveel liefde voor het lerarenvak. Hij was vol energie en bracht dit over op de klas. De klas was een veilige en fijne omgeving. Hier zorgde hij voor. Nu ik zelf voor de klas sta, denk ik daar vaak aan terug en besef ik hoe belangrijk dit is voor kinderen.
Meester S had allemaal leuke, frisse en nieuwe ideeën. Elke schooldag mocht een leerling uit de klas het weerbericht meenemen uit de krant en presenteren in de klas. We bespraken met z’n allen het weer op dat moment en vulden het weerbord in. Op de IPABO heb ik een weerbord voor kleuters gemaakt en had hierbij deze ervaring in mijn achterhoofd. De tafels leren. Een dingetje, zeker wanneer je eigen vader leerkracht is. Dan ben je ervan overtuigd dat je ze kent, totdat de thuismeester je gaat overhoren. Ha ha ha. Tja, Inge kende ze dus niet. Maar toen ik de tafel van 5 voor de klas moest opzeggen, ging ie als een speer! Meester S vroeg of ik de trein moest halen. Wanneer je alle tafels goed kende, ontving je een tafeldiploma.
Meester S deed een wetenschapsproject met de klas. Als afsluiting was er een tentoonstelling met allerlei proefjes in de klas en mochten de ouders komen kijken. Ik weet nog heel goed dat ik een oorontsteking had, maar ik zou en moest met mijn moeder naar de tentoonstelling.
Wat een heerlijk en onvergetelijk jaar was groep 5!
Ik denk dat we allemaal wel een meester en/of juf hebben die ons is bijgebleven. Die iets voor je betekend heeft, iets deed met de klas waardoor je die meester en/of juf nooit vergeet.
Ik heb dit met één meester en één juf.
Maandagmiddag was ik doelloos aan het scrollen op LinkedIn. Ik vind het leuk om te kijken in de suggesties van mensen die je kent. Ken ik inderdaad iemand die ik aan mijn netwerk kan toevoegen?
Er popt een naam op en meteen verscheen er een lach op mijn gezicht! Het profiel van mijn meester uit groep 5. Dit was het schooljaar 1990-1991. Wauw, wat ontzettend leuk. Ik twijfelde geen moment en drukte op connectie maken. Uiteraard met een persoonlijke boodschap voor mijn oude meester. Ik refereerde aan de groep en het schooljaar en vertelde hem dat ik ook in het onderwijs werk. Ik vroeg of hij misschien nog weet wie ik ben.
Woensdagochtend had hij mij geantwoord: ‘Ik weet nog precies wie je bent, hoor. Wat goed dat je ons mooie beroep bent gaan doen. Groet van je oude meester’. Ik had een grijns op mijn gezicht van oor tot oor. Ik gebruik niet de naam van mijn leraar. Ik noem hem meester S.
Bij meester S had ik het allerleukste jaar op mijn eerste basisschool. Ik geloof dat wij zijn eerste klas waren. Meester S had zoveel liefde voor het lerarenvak. Hij was vol energie en bracht dit over op de klas. De klas was een veilige en fijne omgeving. Hier zorgde hij voor. Nu ik zelf voor de klas sta, denk ik daar vaak aan terug en besef ik hoe belangrijk dit is voor kinderen.
Meester S had allemaal leuke, frisse en nieuwe ideeën. Elke schooldag mocht een leerling uit de klas het weerbericht meenemen uit de krant en presenteren in de klas. We bespraken met z’n allen het weer op dat moment en vulden het weerbord in. Op de IPABO heb ik een weerbord voor kleuters gemaakt en had hierbij deze ervaring in mijn achterhoofd. De tafels leren. Een dingetje, zeker wanneer je eigen vader leerkracht is. Dan ben je ervan overtuigd dat je ze kent, totdat de thuismeester je gaat overhoren. Ha ha ha. Tja, Inge kende ze dus niet. Maar toen ik de tafel van 5 voor de klas moest opzeggen, ging ie als een speer! Meester S vroeg of ik de trein moest halen. Wanneer je alle tafels goed kende, ontving je een tafeldiploma.
Meester S deed een wetenschapsproject met de klas. Als afsluiting was er een tentoonstelling met allerlei proefjes in de klas en mochten de ouders komen kijken. Ik weet nog heel goed dat ik een oorontsteking had, maar ik zou en moest met mijn moeder naar de tentoonstelling.
Wat een heerlijk en onvergetelijk jaar was groep 5!
Zoals jullie in de blog: mijn schoolloopbaan hebben kunnen lezen, heb ik op 2 basisscholen gezeten. Op mijn tweede basisschool heb ik maar bij 1 juf gezeten. Ik noem haar juf S.
Als collega van mijn vader en vriendin van mijn ouders wist ik wie zij was. Juf S kwam altijd erg streng over, maar ze had een hart van goud!
We hadden een echt fijne klas. Ik werd meteen opgenomen in de groep. Mijn vader had deze groep ook gehad en iedereen vond het leuk dat de dochter van hun oude meester in de klas kwam.
Ik kwam op school met een leerachterstand. Dit heb ik als kind niet echt beseft. Ze nam mij onder haar vleugels. Extra aandacht of een extra uitleg, niets was haar teveel. Toen ze een stukje tekst uit mijn eindrapport van groep 7 voorlas, hadden we allebei tranen in onze ogen. Ik had een cultuurshock doorgemaakt op elk denkbaar vlak. Ze was trots op me.
Ze kon ook streng voor mij zijn. Extra werk meegeven als zij en mijn vader een vergadering hadden zodat ik kon oefenen. Soms moest ik leuke dingen in de klas missen, omdat ik meeging met de RT’er. Dit alles heb ik nooit als vervelend of last ervaren.
Als collega van mijn vader en vriendin van mijn ouders wist ik wie zij was. Juf S kwam altijd erg streng over, maar ze had een hart van goud!
We hadden een echt fijne klas. Ik werd meteen opgenomen in de groep. Mijn vader had deze groep ook gehad en iedereen vond het leuk dat de dochter van hun oude meester in de klas kwam.
Ik kwam op school met een leerachterstand. Dit heb ik als kind niet echt beseft. Ze nam mij onder haar vleugels. Extra aandacht of een extra uitleg, niets was haar teveel. Toen ze een stukje tekst uit mijn eindrapport van groep 7 voorlas, hadden we allebei tranen in onze ogen. Ik had een cultuurshock doorgemaakt op elk denkbaar vlak. Ze was trots op me.
Ze kon ook streng voor mij zijn. Extra werk meegeven als zij en mijn vader een vergadering hadden zodat ik kon oefenen. Soms moest ik leuke dingen in de klas missen, omdat ik meeging met de RT’er. Dit alles heb ik nooit als vervelend of last ervaren.
De fijnste momenten waren wanneer juf S aardrijkskunde en geschiedenis ging geven. Daar trok ze een middag voor uit. Geen boeken, maar verhalen. Juf S kon fantastisch vertellen. Ze maakte dan aantekeningen op het bord en je kon een speld horen vallen in de klas.
Het voordeel van de dochter van een collega zijn, is dat ik zo nu en dan iets extra’s mocht doen. Bijvoorbeeld een broodje halen bij de bakker.
Hoe zwaar viel het mij toen ik in groep 8 afscheid moest nemen van mijn klas, mijn juf en de oh zo fijne school. Aan het einde van de afscheidsmusical zaten wij allemaal op het podium. Er werd een praatje gehouden en mijn ogen ontmoetten die van juf S. Ze gaf een knipoog. Mijn ogen vulden zich met tranen..... Juf S had mij onder haar vleugels genomen en nu was ik klaar om uit te vliegen. Ik ben haar zo dankbaar voor alles wat zij voor mij heeft gedaan!
Het voordeel van de dochter van een collega zijn, is dat ik zo nu en dan iets extra’s mocht doen. Bijvoorbeeld een broodje halen bij de bakker.
Hoe zwaar viel het mij toen ik in groep 8 afscheid moest nemen van mijn klas, mijn juf en de oh zo fijne school. Aan het einde van de afscheidsmusical zaten wij allemaal op het podium. Er werd een praatje gehouden en mijn ogen ontmoetten die van juf S. Ze gaf een knipoog. Mijn ogen vulden zich met tranen..... Juf S had mij onder haar vleugels genomen en nu was ik klaar om uit te vliegen. Ik ben haar zo dankbaar voor alles wat zij voor mij heeft gedaan!
Nu ik zelf leerkracht ben, denk ik vaak terug aan meester S en juf S. Hun bevlogenheid, liefde voor het vak en vakkundigheid neem ik mee mijn klas in. Ik hoop dat de kinderen uit mijn klas later net zulke fijne en mooie herinneringen hebben aan mij, als ik aan meester S en juf S.
