Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
En toen.... Mijn grote droom was naar de theaterschool gaan. Mijn ouders snapten dit, maar vonden een MBO diploma toch wel belangrijk. Ik had zo altijd iets om op terug te vallen. Mijn keuze werd SPW. Ik volgende de opleiding bij het Gaasterland College in Amsterdam. Deze opleiding ging me erg makkelijk af. Ik deed de richting onderwijsassistent. Tijdens mijn stage op de Burghtschool in Amsterdam zei mijn begeleidster dat ik de PABO maar moest gaan doen. Ik had meer in mijn mars dan onderwijsassistent-dingen doen. Zij liet me al meer PABO gerelateerde dingen doen. Het papiertje was in the pocket.... Ik besefte inmiddels dat ik heel erg veel van toneelspelen hield, maar zag ook in dat je brood ermee verdienen toch wel een andere tak van sport was. Doordat mijn ouders mee deden met de musical (zie blog Theater is magisch) sprak ik me de professionals uit het vak. Mijn beslissing stond vast: ik zou een hele goede amateurspeler worden!
Zo kwam de inschrijving voor de IPABO om de hoek kijken en trad ik in de voetsporen van mijn vader.
Ik had het naar mijn zin op de IPABO en vond het vak leren heerlijk. Ik was in september begonnen en toen kwam daar in januari de liefde van mijn leven om de hoek kijken. Dat was wel wat. Ik hoor mijn ouders nog zeggen: je moet wel je studie af maken. Ook mijn vriend stond daar achter! Het duurde niet lang voordat we gingen samenwonen. De zolderkamer werd opgeknapt zodat ik een eigen plekje had om te studeren. Het werd een uitdaging om te studeren, samen te wonen en een huishouden te runnen. Maar het ging. Ik leerde ook dat wanneer je mensen hebt die je niet mogen, zij het je erg lastig konden maken. Op een van mijn stages had ik geen klik met de leerkracht. Zij gaf mij een negatieve beoordeling. Hierop volgden een extra stagebezoek vanuit de IPABO. Deze dame en ik mochten elkaar ook niet. Zij heeft tijdens de les die ik gaf niet erg opgelet en zat alleen met de leerkracht te praten. Conclusie: ik kreeg een stageverlenging en zou opnieuw beoordeeld worden. Ik was behoorlijk boos op beide dames. Mijn stage verlenging liep ik op een school voor speciaal onderwijs. Ik mocht zelf iemand uitkiezen die me vanuit de IPABO zou beoordelen. Ik koos mijn mentor. Een rustige man waar ik een klik mee had. Hij bezocht mijn les en begon de evaluatie met de woorden: ‘Ik snap echt niet dat ze jou een stageverlenging hebben gegeven!’ In 2005 haalde ik mijn diploma en was ik leerkracht basisonderwijs!
Op naar het werkende leven.....
Zo kwam de inschrijving voor de IPABO om de hoek kijken en trad ik in de voetsporen van mijn vader.
Ik had het naar mijn zin op de IPABO en vond het vak leren heerlijk. Ik was in september begonnen en toen kwam daar in januari de liefde van mijn leven om de hoek kijken. Dat was wel wat. Ik hoor mijn ouders nog zeggen: je moet wel je studie af maken. Ook mijn vriend stond daar achter! Het duurde niet lang voordat we gingen samenwonen. De zolderkamer werd opgeknapt zodat ik een eigen plekje had om te studeren. Het werd een uitdaging om te studeren, samen te wonen en een huishouden te runnen. Maar het ging. Ik leerde ook dat wanneer je mensen hebt die je niet mogen, zij het je erg lastig konden maken. Op een van mijn stages had ik geen klik met de leerkracht. Zij gaf mij een negatieve beoordeling. Hierop volgden een extra stagebezoek vanuit de IPABO. Deze dame en ik mochten elkaar ook niet. Zij heeft tijdens de les die ik gaf niet erg opgelet en zat alleen met de leerkracht te praten. Conclusie: ik kreeg een stageverlenging en zou opnieuw beoordeeld worden. Ik was behoorlijk boos op beide dames. Mijn stage verlenging liep ik op een school voor speciaal onderwijs. Ik mocht zelf iemand uitkiezen die me vanuit de IPABO zou beoordelen. Ik koos mijn mentor. Een rustige man waar ik een klik mee had. Hij bezocht mijn les en begon de evaluatie met de woorden: ‘Ik snap echt niet dat ze jou een stageverlenging hebben gegeven!’ In 2005 haalde ik mijn diploma en was ik leerkracht basisonderwijs!
Op naar het werkende leven.....
Na deze cultuurshock volgde de volgende shock: die van de basisschool naar de middelbare school. Ik ging naar het Bredero Lyceum in Amsterdam Noord en volgde daar de MAVO. De cultuurshock zat erin dat ik in de pauzes ineens niet meer “mocht” spelen. Iedereen hing een beetje rond en kletste met elkaar. Ik vond het helemaal niets. Gelukkig was er naast de school een grasveld en een speeltuin. Met een aantal klasgenootjes ging ik daar naar toe en we speelden daar heerlijk. Ik heb best moeten knokken op de MAVO wat het leren betreft. Het kwam me niet aanwaaien. Het kiezen van de vakken voor mijn examen was een dingetje. Ik had een aantal vakken die vast stonden en ik zeker wist. Er moesten ook reserve vakken worden opgegeven. Voor deze vakken had ik een negatief advies voor het doen van een examen. Mijn vader was het er niet mee eens dat deze vakken dan op de reservelijst kwamen. Het zou zo maar kunnen dat ik dan zakte als ik examen in een van die vakken moest doen. Uiteindelijk ben ik geslaagd voor mijn MAVO diploma en heb alle vakken op het hoogste niveau gedaan.
.jpeg)
In groep 8 gingen we op kamp. Dit was de bosweek. Ik vond het super spannend! Een meerdaags schoolreisje en dat met mijn dieet... Mijn vader nam een aantal vrije dagen op en ging mee. Wat een ervaring was dit schoolreisje. Het was ook een bevestiging voor mezelf dat ik mee kon doen aan dit soort dingen ondanks mijn stofwisselingsziekte.
Groep 5 was het leukste jaar. Ik had een meester en hij hield van zijn vak. Als leerling merkte je dat aan alles. Ik had een top jaar.
In groep 6 begon ik me steeds minder thuis te voelen in de klas en op school. Ik ging niet meer met plezier naar school. Ik wilde ZO graag naar de school waar mijn vader les gaf. Mijn ouders hakten de knoop door en zetten mij daar op de wachtlijst. Ik moest een test maken en die duurde een hele dag. Ik vond het super stoer dat een dagje ziekenhuis de smoes was om niet naar school te hoeven. Eindelijk was het verlossende woord daar: ik kon naar de school waar mijn vader les gaf. Ik voelde me zo blij en gelukkig!
Vanaf groep 7 begon een nieuw en geweldig avontuur. Elke dag samen met mijn vader op de fiets naar school. Een feestje! De schoolwissel was een cultuurshock. Mijn juf schreef dit ook in mijn eerste rapport. Ik had best wel een achterstand. Hierdoor ging ik een aantal keren per week mee met de remedial teacher. Ik heb twee jaar lang bij mijn juf gezeten. Mijn tafeltje stond altijd in het groepje bij haar bureau.
In groep 6 begon ik me steeds minder thuis te voelen in de klas en op school. Ik ging niet meer met plezier naar school. Ik wilde ZO graag naar de school waar mijn vader les gaf. Mijn ouders hakten de knoop door en zetten mij daar op de wachtlijst. Ik moest een test maken en die duurde een hele dag. Ik vond het super stoer dat een dagje ziekenhuis de smoes was om niet naar school te hoeven. Eindelijk was het verlossende woord daar: ik kon naar de school waar mijn vader les gaf. Ik voelde me zo blij en gelukkig!
Vanaf groep 7 begon een nieuw en geweldig avontuur. Elke dag samen met mijn vader op de fiets naar school. Een feestje! De schoolwissel was een cultuurshock. Mijn juf schreef dit ook in mijn eerste rapport. Ik had best wel een achterstand. Hierdoor ging ik een aantal keren per week mee met de remedial teacher. Ik heb twee jaar lang bij mijn juf gezeten. Mijn tafeltje stond altijd in het groepje bij haar bureau.
“Bij mijn vader op school is het veel leuker!’
Ik ben mijn schoolloopbaan begonnen op de Sint Petrusschool in Diemen. Ik kwam bij een hele lieve kleuterjuf. Omdat ik een late leerling ben, heb ik groep 2 twee keer gedaan. In groep 3 had ik helaas geen leuke juf. We moesten een keer iets doen en ik had er geen zin in of ik vond het niet leuk. Ik zei toen: ‘Bij mijn vader op school is het veel leuker!’ Tja, daar was de juf niet van gediend en ze stuurde me de klas uit.
Ik ben mijn schoolloopbaan begonnen op de Sint Petrusschool in Diemen. Ik kwam bij een hele lieve kleuterjuf. Omdat ik een late leerling ben, heb ik groep 2 twee keer gedaan. In groep 3 had ik helaas geen leuke juf. We moesten een keer iets doen en ik had er geen zin in of ik vond het niet leuk. Ik zei toen: ‘Bij mijn vader op school is het veel leuker!’ Tja, daar was de juf niet van gediend en ze stuurde me de klas uit.