Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
2021
Allereerst de beste wensen en een gezond & gelukkig 2022!!
De tweede dag van een nieuwe jaar. Ik wil met jullie terugkijken op 5 momenten/ dingen die voor mij tekenend waren voor 2021. Het waren er meer, maar ik heb een keuze gemaakt uit deze 5.
Allereerst de beste wensen en een gezond & gelukkig 2022!!
De tweede dag van een nieuwe jaar. Ik wil met jullie terugkijken op 5 momenten/ dingen die voor mij tekenend waren voor 2021. Het waren er meer, maar ik heb een keuze gemaakt uit deze 5.
40 jaar!!!
In 2021 mocht ik 40 kaarsjes uitblazen. Helaas kon ik dit niet vieren met het grote feest dat ik in gedachte had. Dat feest ga ik zeker op een ander moment geven!
Ondanks dat het feest niet door kon gaan, was het een feestelijke dag. De dag begon meteen met telefoontjes en berichtjes om mij te feliciteren. In de middag ging de deurbel. Ik moest opendoen, zei mijn vriend. Een enorme box van Greetz stond op de stoep. Er zaten 3 ballonnen in en een kaartje van mijn vriend. Ik was zo verrast! Mijn ouders, schoonmoeder en haar vriend kwamen wat later. Mijn ouders hadden 4 cadeautjes mee. Voor elk jaar in tientallen een kaartje en een cadeautje. Van mijn schoonmoeder kreeg ik een heel mooi kaartendek om te gebruiken bij het dagboekschrijven.
In 2021 mocht ik 40 kaarsjes uitblazen. Helaas kon ik dit niet vieren met het grote feest dat ik in gedachte had. Dat feest ga ik zeker op een ander moment geven!
Ondanks dat het feest niet door kon gaan, was het een feestelijke dag. De dag begon meteen met telefoontjes en berichtjes om mij te feliciteren. In de middag ging de deurbel. Ik moest opendoen, zei mijn vriend. Een enorme box van Greetz stond op de stoep. Er zaten 3 ballonnen in en een kaartje van mijn vriend. Ik was zo verrast! Mijn ouders, schoonmoeder en haar vriend kwamen wat later. Mijn ouders hadden 4 cadeautjes mee. Voor elk jaar in tientallen een kaartje en een cadeautje. Van mijn schoonmoeder kreeg ik een heel mooi kaartendek om te gebruiken bij het dagboekschrijven.
Gelukkig konden we met mijn verjaardag uit eten. Dus naar een restaurant in Purmerend waar we vaker komen. We hebben heerlijk gegeten, gelachen en genoten. Een onvergetelijke dag!
Op mijn verjaardag postte ik de blog: Inge; 40 jaar. Via deze link kun je hem teruglezen.10 gebeurtenissen uit mijn leven.
Op mijn verjaardag postte ik de blog: Inge; 40 jaar. Via deze link kun je hem teruglezen.10 gebeurtenissen uit mijn leven.
Blog online
Eind 2020 zei ik ‘ja’ tegen het jaarprogramma van Michael Pilarczyk; leef je mooiste leven. Tijdens een van de eerste live bijeenkomsten online moest je opschrijven wat je heel graag zou willen doen. Daar was ie weer…. Mijn eigen blog online zetten en elke week schrijven. Een van de stappen in de 12 stappenstrategie van Michael is: Begin voordat je er klaar voor bent. Dit bleef hangen… Wat me tegenhield was dat ik mijn website nog niet af vond… Dat ik geen idee had hoe ik het allemaal zou willen doen. Dat zijn gewoon geen excuses! Dus ik zette een datum in mijn planner, ik maakte mijn website af en zorgde dat alles klaar stond. Ik maakte een Facebookpagina en een You Tube kanaal aan. Op 28 maart 2021 zette ik mijn eerste blog online.
Ik wil bij deze ook meteen 3 mensen bedanken. Als eerste mijn vriend. Hij heeft altijd gezegd: als je een blog wil, moet je dat doen. Hij helpt me op de achtergrond met de technische zaken. Daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor.
Daarnaast wil ik mijn vader en moeder bedanken. Voordat de blog online komt, hebben mijn ouders hem gelezen. Zij kijken naar type- en taalfouten. We hebben in het weekend altijd een momentje waarop we bellen en de blog samen doornemen. Dan verbeter ik alles. Dank jullie wel voor jullie hulp.
En natuurlijk wil ik jou als lezer bedanken! Ik vind het super dat je elke week de moeite neemt om mijn blog te lezen. Ik ben dankbaar voor de lieve berichten via de diverse kanalen die ik krijg. Blijf dat doen. Ik vind het super.
Eind 2020 zei ik ‘ja’ tegen het jaarprogramma van Michael Pilarczyk; leef je mooiste leven. Tijdens een van de eerste live bijeenkomsten online moest je opschrijven wat je heel graag zou willen doen. Daar was ie weer…. Mijn eigen blog online zetten en elke week schrijven. Een van de stappen in de 12 stappenstrategie van Michael is: Begin voordat je er klaar voor bent. Dit bleef hangen… Wat me tegenhield was dat ik mijn website nog niet af vond… Dat ik geen idee had hoe ik het allemaal zou willen doen. Dat zijn gewoon geen excuses! Dus ik zette een datum in mijn planner, ik maakte mijn website af en zorgde dat alles klaar stond. Ik maakte een Facebookpagina en een You Tube kanaal aan. Op 28 maart 2021 zette ik mijn eerste blog online.
Ik wil bij deze ook meteen 3 mensen bedanken. Als eerste mijn vriend. Hij heeft altijd gezegd: als je een blog wil, moet je dat doen. Hij helpt me op de achtergrond met de technische zaken. Daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor.
Daarnaast wil ik mijn vader en moeder bedanken. Voordat de blog online komt, hebben mijn ouders hem gelezen. Zij kijken naar type- en taalfouten. We hebben in het weekend altijd een momentje waarop we bellen en de blog samen doornemen. Dan verbeter ik alles. Dank jullie wel voor jullie hulp.
En natuurlijk wil ik jou als lezer bedanken! Ik vind het super dat je elke week de moeite neemt om mijn blog te lezen. Ik ben dankbaar voor de lieve berichten via de diverse kanalen die ik krijg. Blijf dat doen. Ik vind het super.
Oma
Dit jaar was het gemis van oma bij alles voelbaar. Tijdens kleine en grote dingen. Nog steeds gaat er door mijn hoofd: oh, oma even bellen om dit te vertellen…. Maar dan realiseer ik me weer dat dat niet kan. Soms overvalt het gemis en het verdriet me. Dan laat ik mijn tranen lopen, haal een keer diep adem en ga door.
Eind oktober hebben we de as van oma uitgestrooid aan de Maas bij haar geboortedorp. Wij reden naar mijn ouders en vanaf daar reden we met z’n vieren richting Brabant. De as van oma stond achterin de auto. Mijn moeder vroeg of wij het geboortehuis van oma wilden zien. Ja, natuurlijk. Dus we reden er langs. Het was mooi via deze weg naar de afgesproken plek met de familie te rijden.
Na een kopje thee en koffie zochten we een mooie plek aan de Maas. Om de beurt strooiden we wat as van oma uit. De zon was doorgekomen en het was schitterend. Het was goed.
Hierna gingen we met z’n allen een hapje eten. Ik zat naast mijn tante. Oma had tegen haar gezegd voor ze overleed: ‘Ik maak me zorgen om Inge, omdat ik weet hoe erg zij mij gaat missen’. De tranen stroomden over mijn wangen. Dat oma zich daar nog zo bewust van was… Terwijl ik dit schrijf vallen te tranen op mijn bureau…
Ik mis je oma!
Dit jaar was het gemis van oma bij alles voelbaar. Tijdens kleine en grote dingen. Nog steeds gaat er door mijn hoofd: oh, oma even bellen om dit te vertellen…. Maar dan realiseer ik me weer dat dat niet kan. Soms overvalt het gemis en het verdriet me. Dan laat ik mijn tranen lopen, haal een keer diep adem en ga door.
Eind oktober hebben we de as van oma uitgestrooid aan de Maas bij haar geboortedorp. Wij reden naar mijn ouders en vanaf daar reden we met z’n vieren richting Brabant. De as van oma stond achterin de auto. Mijn moeder vroeg of wij het geboortehuis van oma wilden zien. Ja, natuurlijk. Dus we reden er langs. Het was mooi via deze weg naar de afgesproken plek met de familie te rijden.
Na een kopje thee en koffie zochten we een mooie plek aan de Maas. Om de beurt strooiden we wat as van oma uit. De zon was doorgekomen en het was schitterend. Het was goed.
Hierna gingen we met z’n allen een hapje eten. Ik zat naast mijn tante. Oma had tegen haar gezegd voor ze overleed: ‘Ik maak me zorgen om Inge, omdat ik weet hoe erg zij mij gaat missen’. De tranen stroomden over mijn wangen. Dat oma zich daar nog zo bewust van was… Terwijl ik dit schrijf vallen te tranen op mijn bureau…
Ik mis je oma!
Mijn herstel
Ik begon 2021 met 2 uurtjes werken op 3 dagen. Jeetje, wat een drama was dat. Het ging niet. In februari bij de huisarts kwam hoog sensitiviteit ter sprake. Ik ging me erin verdiepen en er vielen ontzettend veel puzzelstukjes op zijn plek. De bedrijfsarts trapte op de rem. Pas toen kon ik echt tot rust komen. Accepteren wat er was gebeurd. Kijken hoe daarmee om te gaan. Via mijn werkgever ging ik een ondersteuningstraject in. De ondersteuning bestond uit sessies bij een psycholoog. Dit was ontzettend fijn. Samen met hem kon ik dingen op een rijtje zetten. Kregen dingen een plekje. Ik voelde me sterker worden en steeds weer meer mezelf. Ik heb nu een goed gevuld rugzakje met tools dat ik altijd kan gebruiken om bij mezelf te blijven. Ik mocht na de zomervakantie beginnen met 3 dagen werken. Dat ging goed. Wat heerlijk om weer voor de klas te staan! Na de herfstvakantie 4 dagen en nu na de kerstvakantie weer 5 dagen. Ik begin het nieuwe jaar volledig hersteld!
Ik ben diep gegaan, ben mezelf keihard tegengekomen en heb het moeilijk gehad, maar ik voel me nu zo sterk!
Ik begon 2021 met 2 uurtjes werken op 3 dagen. Jeetje, wat een drama was dat. Het ging niet. In februari bij de huisarts kwam hoog sensitiviteit ter sprake. Ik ging me erin verdiepen en er vielen ontzettend veel puzzelstukjes op zijn plek. De bedrijfsarts trapte op de rem. Pas toen kon ik echt tot rust komen. Accepteren wat er was gebeurd. Kijken hoe daarmee om te gaan. Via mijn werkgever ging ik een ondersteuningstraject in. De ondersteuning bestond uit sessies bij een psycholoog. Dit was ontzettend fijn. Samen met hem kon ik dingen op een rijtje zetten. Kregen dingen een plekje. Ik voelde me sterker worden en steeds weer meer mezelf. Ik heb nu een goed gevuld rugzakje met tools dat ik altijd kan gebruiken om bij mezelf te blijven. Ik mocht na de zomervakantie beginnen met 3 dagen werken. Dat ging goed. Wat heerlijk om weer voor de klas te staan! Na de herfstvakantie 4 dagen en nu na de kerstvakantie weer 5 dagen. Ik begin het nieuwe jaar volledig hersteld!
Ik ben diep gegaan, ben mezelf keihard tegengekomen en heb het moeilijk gehad, maar ik voel me nu zo sterk!
Eindverantwoordelijkheid
In dit punt komt eigenlijk alles samen qua mijn persoonlijke ontwikkeling die ik heb doorgemaakt en hoe ik in mezelf ben gaan geloven.
Eind vorig schooljaar besprak de directeur met mij de formatie… Wie krijgt welk plekje volgend schooljaar. Hij had voor mij in gedachten: maandag kleuterklas D, dinsdag, woensdag, donderdag kleuterklas C (mijn eigen klas) en op vrijdag kleuterklas B. 3 klassen in 5 dagen. Hierdoor draag ik geen eindverantwoordelijkheid over een klas. Zo kan ik rustig re-integreren zonder me druk te hoeven maken over de groep. Mijn eerste gevoel hierbij was: onrust. ‘Dit gaat het niet worden!’, was mijn eerste gedachte. Ik zette echt mijn hakken in het zand en was zo stellig dat ik het niet zou gaan doen. Ik was boos. Dit aankaarten en bespreken met de directeur vond ik ontzettend spannend. In het ondersteuningstraject zat een communicatie training. In de eerste training ging ik uit mijn comfortzone en besloot de situatie uit te spelen in een rollenspel. Ik kreeg tips hoe ik het aan kon pakken en hoe ik dingen op een betere manier kon uitspreken. Mijn gevoel van: ik ga het niet doen, verschoof naar: ik kan de eindverantwoordelijkheid over een groep dragen. De manier en met welke energie ik erin stond, was compleet anders. Ik ging het gesprek aan met de directeur. Hij luisterde naar me en zou er later op terugkomen. Dit duurde een week… Maar toen kwam zijn verlossende woord: de vierde dag (waarmee je eindverantwoordelijkheid over een klas krijgt) mocht ik gaan draaien in mijn eigen klas! Hiermee kreeg ik mijn eigen klas terug en dat was wat ik zo ontzettend graag wilde! Vanuit de training kreeg ik heel mooie feedback over het proces: je hebt het zelf gedaan. Je was ‘de rots’. Je stond voor waar je in geloofde en wat je voelde. Dit straalde je uit en maakte je zo zelfverzekerd!
In dit punt komt eigenlijk alles samen qua mijn persoonlijke ontwikkeling die ik heb doorgemaakt en hoe ik in mezelf ben gaan geloven.
Eind vorig schooljaar besprak de directeur met mij de formatie… Wie krijgt welk plekje volgend schooljaar. Hij had voor mij in gedachten: maandag kleuterklas D, dinsdag, woensdag, donderdag kleuterklas C (mijn eigen klas) en op vrijdag kleuterklas B. 3 klassen in 5 dagen. Hierdoor draag ik geen eindverantwoordelijkheid over een klas. Zo kan ik rustig re-integreren zonder me druk te hoeven maken over de groep. Mijn eerste gevoel hierbij was: onrust. ‘Dit gaat het niet worden!’, was mijn eerste gedachte. Ik zette echt mijn hakken in het zand en was zo stellig dat ik het niet zou gaan doen. Ik was boos. Dit aankaarten en bespreken met de directeur vond ik ontzettend spannend. In het ondersteuningstraject zat een communicatie training. In de eerste training ging ik uit mijn comfortzone en besloot de situatie uit te spelen in een rollenspel. Ik kreeg tips hoe ik het aan kon pakken en hoe ik dingen op een betere manier kon uitspreken. Mijn gevoel van: ik ga het niet doen, verschoof naar: ik kan de eindverantwoordelijkheid over een groep dragen. De manier en met welke energie ik erin stond, was compleet anders. Ik ging het gesprek aan met de directeur. Hij luisterde naar me en zou er later op terugkomen. Dit duurde een week… Maar toen kwam zijn verlossende woord: de vierde dag (waarmee je eindverantwoordelijkheid over een klas krijgt) mocht ik gaan draaien in mijn eigen klas! Hiermee kreeg ik mijn eigen klas terug en dat was wat ik zo ontzettend graag wilde! Vanuit de training kreeg ik heel mooie feedback over het proces: je hebt het zelf gedaan. Je was ‘de rots’. Je stond voor waar je in geloofde en wat je voelde. Dit straalde je uit en maakte je zo zelfverzekerd!
Als je eerdere blogs hebt gelezen, weet je dat ik aan een aantal programma’s over zelfontwikkeling heb meegedaan en de law of attraction mastery heb gevolgd. In het hele proces in het terugkrijgen van de eindverantwoordelijkheid over mijn klas vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Alles wat ik leerde, las en voelde, kwam samen in het proces. Daarom is dit toch echt wel HET hoogtepunt van 2021.
Ik geloof in mezelf, ben blij met wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Het mooiste compliment dat ik dit jaar kreeg: ‘Je ziet dat het goed met je gaat! Je straalt helemaal!’
Ik geloof in mezelf, ben blij met wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Het mooiste compliment dat ik dit jaar kreeg: ‘Je ziet dat het goed met je gaat! Je straalt helemaal!’