Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
Waarom ik doe wat ik doe…
De vraag: waarom doe je wat je doet, kwam de afgelopen weken meerdere keren voorbij. Ik luisterde naar een podcast van Kim Munnecom en ze zei: als meerdere keren iets op mijn pad komt, is dat een mooi onderwerp om een podcast over te maken. Ik ben meer van het kletsen op papier….. dus in deze blog het antwoord op die vraag.
De vraag: waarom doe je wat je doet, kwam de afgelopen weken meerdere keren voorbij. Ik luisterde naar een podcast van Kim Munnecom en ze zei: als meerdere keren iets op mijn pad komt, is dat een mooi onderwerp om een podcast over te maken. Ik ben meer van het kletsen op papier….. dus in deze blog het antwoord op die vraag.
Waarom doe ik wat ik doe….Mijn blog
Ik vond het geweldig om te leren schrijven. Ik herinner me goed dat ik een boekje wilde maken. Ik had op losse papiertjes een verhaal geschreven. Mijn vader maakte van stevig karton een kaft. Het stevige karton kerfde hij twee keer in, zodat mijn boekje een rug kreeg. Op de voorkant een schitterende tekening en op de achterkant een korte samenvatting van mijn verhaaltje.
In de hogere groepen moest ik opstellen schrijven. Heerlijk!! Een opstelkaart was toch wel mijn favoriete weektaak. Ik moest werkstukken schrijven. Prima. Informatie zoeken en dan in mijn eigen woorden herschrijven.
In die tijd begon ik een dagboek. Dit kwam door het lezen van het dagboek van Anne Frank. In het begin schreef ik over echte dingen van een tienermeisje. Maar later ook over zwaardere onderwerpen. Mijn dagboek is nog steeds een uitlaatklep. Een plek waar ik al mijn gedachten op papier kan knallen, wetende dat niemand dat leest. Het helpt me te relativeren, mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen, dingen van me af te schrijven en een plekje te geven.
Ik begon in mijn tiener jaren losse verhalen te schrijven. Ik had een plastic map waarin ik die verhalen bewaarde. Het waren verhalen waarin ik mijn fantasie liet gaan… Ik kon tijdens het schrijven helemaal in mijn eigen wereldje opgaan. Ik heb heel wat jaren terug al mijn verhalen en oude dagboeken weggegooid. Ik heb daar nu ontzettend veel spijt van.
Dat ik al mijn hele leven van schrijven houd, is duidelijk. Maar waarom dan een blog? Het leek me sowieso leuk om dingen te schrijven en deze te delen met mensen. In een podcast had Kim Munnecom het over je leven documenteren. Iedereen heeft een verhaal om te vertellen. Het is aan jou of je dat wilt delen en op welke manier. Voor de één is dat via een podcast, voor een ander via Instagram of via een blog. Je leven documenteren op een manier die bij je past en waar je blij van wordt. Dit sprak me aan en eigenlijk is dat wat ik doe. Ik documenteer mijn leven door te schrijven en te fotograferen. Ik plaats content op mijn site en op mijn Instagram account. Zo geef ik je een kijkje in mijn leven. Dit is de manier die bij mij past en waar ik blij van word! Mijn leven documenteren is ook een manier om dingen te verwerken, een plekje te geven en van me af te schrijven.
Dat ik mensen inspireer en dat ze zich in mijn verhalen herkennen vind ik geweldig. Ik word elke week blij van de reacties die ik krijg. De één herkent zich in mijn verhaal of in een deel ervan. De ander haalt er inspiratie uit en weer een ander deelt naar aanleiding mijn blog zijn/ haar verhaal met mij.
Ik vond het geweldig om te leren schrijven. Ik herinner me goed dat ik een boekje wilde maken. Ik had op losse papiertjes een verhaal geschreven. Mijn vader maakte van stevig karton een kaft. Het stevige karton kerfde hij twee keer in, zodat mijn boekje een rug kreeg. Op de voorkant een schitterende tekening en op de achterkant een korte samenvatting van mijn verhaaltje.
In de hogere groepen moest ik opstellen schrijven. Heerlijk!! Een opstelkaart was toch wel mijn favoriete weektaak. Ik moest werkstukken schrijven. Prima. Informatie zoeken en dan in mijn eigen woorden herschrijven.
In die tijd begon ik een dagboek. Dit kwam door het lezen van het dagboek van Anne Frank. In het begin schreef ik over echte dingen van een tienermeisje. Maar later ook over zwaardere onderwerpen. Mijn dagboek is nog steeds een uitlaatklep. Een plek waar ik al mijn gedachten op papier kan knallen, wetende dat niemand dat leest. Het helpt me te relativeren, mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen, dingen van me af te schrijven en een plekje te geven.
Ik begon in mijn tiener jaren losse verhalen te schrijven. Ik had een plastic map waarin ik die verhalen bewaarde. Het waren verhalen waarin ik mijn fantasie liet gaan… Ik kon tijdens het schrijven helemaal in mijn eigen wereldje opgaan. Ik heb heel wat jaren terug al mijn verhalen en oude dagboeken weggegooid. Ik heb daar nu ontzettend veel spijt van.
Dat ik al mijn hele leven van schrijven houd, is duidelijk. Maar waarom dan een blog? Het leek me sowieso leuk om dingen te schrijven en deze te delen met mensen. In een podcast had Kim Munnecom het over je leven documenteren. Iedereen heeft een verhaal om te vertellen. Het is aan jou of je dat wilt delen en op welke manier. Voor de één is dat via een podcast, voor een ander via Instagram of via een blog. Je leven documenteren op een manier die bij je past en waar je blij van wordt. Dit sprak me aan en eigenlijk is dat wat ik doe. Ik documenteer mijn leven door te schrijven en te fotograferen. Ik plaats content op mijn site en op mijn Instagram account. Zo geef ik je een kijkje in mijn leven. Dit is de manier die bij mij past en waar ik blij van word! Mijn leven documenteren is ook een manier om dingen te verwerken, een plekje te geven en van me af te schrijven.
Dat ik mensen inspireer en dat ze zich in mijn verhalen herkennen vind ik geweldig. Ik word elke week blij van de reacties die ik krijg. De één herkent zich in mijn verhaal of in een deel ervan. De ander haalt er inspiratie uit en weer een ander deelt naar aanleiding mijn blog zijn/ haar verhaal met mij.
.jpeg)
Waarom doe ik wat ik doe… leerkracht
‘Waarom ben je juf geworden?’, vroeg mijn begeleider bij Skils de allereerste sessie.
Als er op mijn basisschool een studiedag was, was het een groot feest als ik met mijn vader mee naar school mocht! Gelukkiger kon je me niet maken. Mijn vader had in die tijd vaak de groepen 3 en 4. Op zo’n dag mocht ik mijn vader helpen. Ik liep dan ook door de klas en de kinderen stelden vragen aan me. Mijn vader maakte ooit de opmerking: ‘Je doet het goed, want je legt uit HOE ze het moeten doen en verklapt niet het antwoord’. Ik vond het leuk om de kinderen te helpen. Ik kon op een krukje achter in de klas zitten en mijn vader observeren. Ik vond het machtig om te zien, hoe hij les gaf, hoe de kinderen gek waren op hem en de band die hij met de kinderen had. Daar is het onderwijsvuurtje aangestoken. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Dat wil ik ook doen!’
Nu ik weer bijna 3 jaar in het onderwijs werk, zie ik wat ik voor kinderen beteken. Ik besef het niet altijd, maar voor sommige kinderen op onze school ben ik een vast baken. Iemand die een veilige omgeving biedt en er is. Een simpele knuffel kan voor hen zoveel betekenen.
Daarnaast voelt het enorm goed om de kinderen dingen te kunnen leren. Het kan iets heel kleins zijn: een nieuwe vaardigheid in de huishoek, een Nederlands woordje of ineens doorhebben hoe een spelletje gaat. Maar ook een jongetje begeleiden dat net op school is. Die duidelijke grenzen nodig heeft en hem na drie weken heerlijk zonder problemen in de bouwhoek zien spelen. Ik word daar blij van. Ik sta aan de basis van hun schoolloopbaan en ben een belangrijke schakel in hun ontwikkeling. Soms is dat ook wel eng te beseffen. Dan heb ik twijfels; doe ik het goed, geef ik het kind alles wat het nodig heeft om verder te komen? Maar ik weet dat ik dat in me heb. Daarnaast heb ik heel lieve collega’s om me heen die altijd bereid zijn te helpen. Ik heb een schitterend beroep en geniet er enorm van.
‘Waarom ben je juf geworden?’, vroeg mijn begeleider bij Skils de allereerste sessie.
Als er op mijn basisschool een studiedag was, was het een groot feest als ik met mijn vader mee naar school mocht! Gelukkiger kon je me niet maken. Mijn vader had in die tijd vaak de groepen 3 en 4. Op zo’n dag mocht ik mijn vader helpen. Ik liep dan ook door de klas en de kinderen stelden vragen aan me. Mijn vader maakte ooit de opmerking: ‘Je doet het goed, want je legt uit HOE ze het moeten doen en verklapt niet het antwoord’. Ik vond het leuk om de kinderen te helpen. Ik kon op een krukje achter in de klas zitten en mijn vader observeren. Ik vond het machtig om te zien, hoe hij les gaf, hoe de kinderen gek waren op hem en de band die hij met de kinderen had. Daar is het onderwijsvuurtje aangestoken. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Dat wil ik ook doen!’
Nu ik weer bijna 3 jaar in het onderwijs werk, zie ik wat ik voor kinderen beteken. Ik besef het niet altijd, maar voor sommige kinderen op onze school ben ik een vast baken. Iemand die een veilige omgeving biedt en er is. Een simpele knuffel kan voor hen zoveel betekenen.
Daarnaast voelt het enorm goed om de kinderen dingen te kunnen leren. Het kan iets heel kleins zijn: een nieuwe vaardigheid in de huishoek, een Nederlands woordje of ineens doorhebben hoe een spelletje gaat. Maar ook een jongetje begeleiden dat net op school is. Die duidelijke grenzen nodig heeft en hem na drie weken heerlijk zonder problemen in de bouwhoek zien spelen. Ik word daar blij van. Ik sta aan de basis van hun schoolloopbaan en ben een belangrijke schakel in hun ontwikkeling. Soms is dat ook wel eng te beseffen. Dan heb ik twijfels; doe ik het goed, geef ik het kind alles wat het nodig heeft om verder te komen? Maar ik weet dat ik dat in me heb. Daarnaast heb ik heel lieve collega’s om me heen die altijd bereid zijn te helpen. Ik heb een schitterend beroep en geniet er enorm van.
Genieten van de dingen die je doet in je leven is zo ontzettend belangrijk. Ik geniet zo van schrijven, fotograferen en lesgeven. Daarom zijn dat dingen die ik héél graag doe!
Waarom doe jij wat je doet? Laat het me weten via Instagram of via contact. Ik ben erg benieuwd naar je verhaal!
Waarom doe jij wat je doet? Laat het me weten via Instagram of via contact. Ik ben erg benieuwd naar je verhaal!