Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
Mijn opa en stiefopa
Vandaag het verhaal over mijn andere opa en mijn stiefopa.
Mijn andere opa heette Henk. Hij was de vader van mijn vader. Deze opa ken ik alleen door de verhalen van mijn vader. Ik heb hem (helaas) nooit gekend. Mijn vader verloor zijn vader toen hij nog maar 18 jaar oud was.
Mijn vader vertelde dat zijn vader altijd een vrolijke man was. Hij was conciërge op een handelsschool. Hij zou een super leuke opa geweest zijn.
Twee data zijn onlosmakelijk verbonden met deze opa: 14 februari en 5 december.
14 februari is natuurlijk Valentijnsdag, maar ook de dag waarop opa jarig zou zijn geweest. Ook al heb ik hem nooit gekend, ik denk die dag altijd aan hem. 5 december is de dag waarop we het Sinterklaasfeest vieren, maar dit is ook de dag waarop opa is overleden. Hij was al ziek en lag in het ziekenhuis. Mijn vader was met de kinderen in zijn klas Sinterklaas aan het vieren, toen de directeur binnenkwam. Hij zei dat mijn vader maar heel snel naar het ziekenhuis moest gaan. Mijn vader moest zijn zus ophalen, omdat zij niet wist waar hij lag. Terwijl mijn vader zijn zus haalde, is opa overleden.
Ik vind het ontzettend jammer dat ik deze opa nooit heb gekend.
Vandaag het verhaal over mijn andere opa en mijn stiefopa.
Mijn andere opa heette Henk. Hij was de vader van mijn vader. Deze opa ken ik alleen door de verhalen van mijn vader. Ik heb hem (helaas) nooit gekend. Mijn vader verloor zijn vader toen hij nog maar 18 jaar oud was.
Mijn vader vertelde dat zijn vader altijd een vrolijke man was. Hij was conciërge op een handelsschool. Hij zou een super leuke opa geweest zijn.
Twee data zijn onlosmakelijk verbonden met deze opa: 14 februari en 5 december.
14 februari is natuurlijk Valentijnsdag, maar ook de dag waarop opa jarig zou zijn geweest. Ook al heb ik hem nooit gekend, ik denk die dag altijd aan hem. 5 december is de dag waarop we het Sinterklaasfeest vieren, maar dit is ook de dag waarop opa is overleden. Hij was al ziek en lag in het ziekenhuis. Mijn vader was met de kinderen in zijn klas Sinterklaas aan het vieren, toen de directeur binnenkwam. Hij zei dat mijn vader maar heel snel naar het ziekenhuis moest gaan. Mijn vader moest zijn zus ophalen, omdat zij niet wist waar hij lag. Terwijl mijn vader zijn zus haalde, is opa overleden.
Ik vind het ontzettend jammer dat ik deze opa nooit heb gekend.
.jpeg)
Na het overlijden van mijn opa (Jo) verkocht oma het huis in Haps en kwam ze in Diemen wonen. Dit was een groot feest! Ik kon oma opbellen en binnen vijf minuten was ik dan bij haar. Oma bouwde een nieuw leven op, maar er ontbrak toch iets… een man. Oma vond het erg moeilijk alleen te zijn. Later vertelde oma dat ze zich had ingeschreven bij een datingbureau en dat ze veel mannen had ontmoet. Toen ontmoette ze Frans. Wij stonden op het punt te verhuizen, toen oma langskwam om Frans aan ons voor te stellen. Dit was wel even wennen. Oma had een vriend. Hij was steeds vaker bij haar wanneer ik ook bij haar was. Het werd serieus tussen oma en Frans en ze huurden samen een appartement. Tijdens een verjaardagsfeestje van oma vertelde ze aan de familie dat ze opnieuw ging trouwen. Oma nam me even apart en vroeg aan mij of ik Frans misschien opa zou kunnen noemen. Oké, dit voelde wel als een ding en het voelde niet goed….. Ik heb mijn echte opa gekend en voor mij was en bleef hij mijn enige opa. Ik zei dit ook zo tegen oma. Zij begreep dit.
Ik noemde Frans geen opa, maar hij was het voor mij in elk opzicht! Hij vond het gezellig als ik er was en was gek op me. Hij verwende me met dingen die ik leuk vond. Bijvoorbeeld Winnie de Poeh als knuffel. Hij toonde interesse in wat ik deed en luisterde altijd naar wat ik te vertellen had. Met oma en Frans ging ik naar het strand en naar Artis. Het waren super leuke dagen. Oma heeft meerdere malen gezegd dat Frans gekker op mij was dan op zijn eigen kleinkinderen. Ik was erg blij om een opafiguur in mijn leven te hebben. Al was het soms wel raar om oma niet meer voor mij alleen te hebben. Frans hield wel rekening met de dingetjes die oma en ik hadden. Als ik kwam logeren, stond Frans eerder op. Liep naar de logeerkamer, haalde me en zei dat ik bij oma in bed kon gaan liggen. Oma en ik keken altijd David de Kabouter in bed.
.jpeg)
De trouwdag van oma en Frans vond plaats in december. Zij wilden er niemand bij hebben behalve mijn ouders en mij. Samen met mijn moeder ging ik shoppen voor feestkleding. Met z’n vijven naar het stadhuis. De plechtigheid was erg simpel, maar helemaal zoals oma en Frans het wilden. Na de plechtigheid gingen we naar het Krasnapolsky Hotel op de Dam. Oma en Frans hadden daar hun eerste date. We dronken er koffie en thee. In de hotelshop stond een knuffelhondje dat ik lief vond. Ik kreeg dit van Frans als herinnering aan de dag. Hierna gingen we naar de bioscoop en zagen we de film: Pocahontas. De dag werd afgesloten met een etentje.
Oma en Frans hebben veel gelukkige jaren gehad. Ik was vaak bij ze. Toen ik mijn vriend had, volgden er veel kopjes koffie op zondagmiddag. Mijn vriend en ik brachten oma en Frans meerdere malen met de auto naar vakantieadressen hier in Nederland. Zij trakteerden ons dan op koffie en een gebakje.
Het samenzijn met z’n vieren waren altijd fijne momenten.
Helaas werd Frans ziek. Langzaam ging hij achteruit. Ik weet nog goed dat ik eerder weg ging op mijn werk om naar hem toe te kunnen gaan in het ziekenhuis. Het was flink zoeken voordat ik de kamer had gevonden waar hij lag. Ik kwam binnen en zag hem in het bed liggen…. In een flits zag ik opa Jo in het bed liggen. Het was een zelfde soort beeld. Alleen leefde Frans gelukkig nog op dat moment.
Het was 06.45 uur en de telefoon ging…. Mijn ouders. Dit was geen goed teken. Zonder dat ik had opgenomen, wist ik al waarom mijn moeder belde. Frans was overleden.
Ik ging met mijn schoonmoeder naar de condoleance. De kist was open en ik weet dat ik enorm twijfelde of ik wilde kijken.
Het samenzijn met z’n vieren waren altijd fijne momenten.
Helaas werd Frans ziek. Langzaam ging hij achteruit. Ik weet nog goed dat ik eerder weg ging op mijn werk om naar hem toe te kunnen gaan in het ziekenhuis. Het was flink zoeken voordat ik de kamer had gevonden waar hij lag. Ik kwam binnen en zag hem in het bed liggen…. In een flits zag ik opa Jo in het bed liggen. Het was een zelfde soort beeld. Alleen leefde Frans gelukkig nog op dat moment.
Het was 06.45 uur en de telefoon ging…. Mijn ouders. Dit was geen goed teken. Zonder dat ik had opgenomen, wist ik al waarom mijn moeder belde. Frans was overleden.
Ik ging met mijn schoonmoeder naar de condoleance. De kist was open en ik weet dat ik enorm twijfelde of ik wilde kijken.
meer over doen. Samen met mijn vader ging ik kijken. Toen het ging liet hij me alleen. Mijn oma kwam daarna bij me staan. We zeiden niets, hielden elkaar vast en huilden.
De dag daarna was de crematie. Deze was op de Oosterbegraafplaats in Amsterdam. De familie was er en ook een deel van mijn vaders familie. Het was fijn om er allemaal te zijn. De kinderen en kleinkinderen van Frans waren er uiteraard ook. Er werden mooie verhalen over Frans verteld. Samen met mijn vriend liep ik langs de kist en ik keek naar oma…. Ik zag weer het intense verdriet van haar… hetzelfde beeld als toen opa overleed. Ik liet mijn tranen gaan. Ik vond het zo erg om oma weer zo te zien. Tijdens de koffietafel vroeg een tante aan me waarom ik zo moest huilen. ‘Dit is de tweede keer dat ik oma zo’n intens verdriet zie hebben’, antwoordde ik.
De dag daarna was de crematie. Deze was op de Oosterbegraafplaats in Amsterdam. De familie was er en ook een deel van mijn vaders familie. Het was fijn om er allemaal te zijn. De kinderen en kleinkinderen van Frans waren er uiteraard ook. Er werden mooie verhalen over Frans verteld. Samen met mijn vriend liep ik langs de kist en ik keek naar oma…. Ik zag weer het intense verdriet van haar… hetzelfde beeld als toen opa overleed. Ik liet mijn tranen gaan. Ik vond het zo erg om oma weer zo te zien. Tijdens de koffietafel vroeg een tante aan me waarom ik zo moest huilen. ‘Dit is de tweede keer dat ik oma zo’n intens verdriet zie hebben’, antwoordde ik.
Mijn oma had het idee om met de familie van Frans en haar familie na de crematie uit eten te gaan. Als afsluiting. We gingen met z’n allen naar een Chinees restaurant in Diemen. Mijn vriend en ik zaten bij een broer van Frans aan tafel. We hadden heel leuke gesprekken. De families mengden zich en er werden veel herinneringen opgehaald. Moe door de emoties reden wij terug naar huis, maar wel met een heel mooie herinnering….
Zoals ik al eerder schreef: ik kon Frans geen opa noemen, maar hij is het voor mij in elk opzicht geweest! Daar ben ik heel erg blij om.
Zoals ik al eerder schreef: ik kon Frans geen opa noemen, maar hij is het voor mij in elk opzicht geweest! Daar ben ik heel erg blij om.
Mijn vader vroeg of we samen zouden gaan en hij zei: dit moment kun je nooit