Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
Een duikvlucht!
Twee weken geleden plaatste ik op Instagram een story over het bezoek aan het ziekenhuis. Ik heb hier veel lieve reacties op gekregen en daarom vandaag een blog om er wat uitgebreider bij stil te staan.
Na ruim twee jaar werd het tijd om weer een bezoek te brengen aan de internist in het AMC. Ik had vakantie en mijn vriend was vrij, dus hij ging mee. Vaak doe ik ziekenhuisbezoeken alleen, maar als hij dan een keer mee kan, is dat extra fijn. Samen pik je toch meer op tijdens een gesprek met de internist.
De internist stelde als eerste de vraag hoe het met me gaat. Goed! Dat is natuurlijk het allerbelangrijkste. Al snel pakte ze de grafiek met mijn bloeduitslagen erbij. Tja…. Het is een mooi piekenfestijn! Hierin meer stabiliteit creëren is toch wel iets wat ik heel graag wil. De ene keer een bloedspiegel die te laag is en de volgende schiet hij weer omhoog. Er is soms geen touw aan vast te knopen. Mijn internist begreep heel goed dat ik meer stabiliteit in mijn bloedspiegel wil. Soms wanneer mijn bloedspiegel aan de hoge kant is merk ik dit. Net iets minder ‘scherp’, net niet helemaal lekker in mijn vel en sneller prikkelbaar. Ik ben daar dus een beetje klaar mee. Zeker nu het eten weer goed gaat.
Twee weken geleden plaatste ik op Instagram een story over het bezoek aan het ziekenhuis. Ik heb hier veel lieve reacties op gekregen en daarom vandaag een blog om er wat uitgebreider bij stil te staan.
Na ruim twee jaar werd het tijd om weer een bezoek te brengen aan de internist in het AMC. Ik had vakantie en mijn vriend was vrij, dus hij ging mee. Vaak doe ik ziekenhuisbezoeken alleen, maar als hij dan een keer mee kan, is dat extra fijn. Samen pik je toch meer op tijdens een gesprek met de internist.
De internist stelde als eerste de vraag hoe het met me gaat. Goed! Dat is natuurlijk het allerbelangrijkste. Al snel pakte ze de grafiek met mijn bloeduitslagen erbij. Tja…. Het is een mooi piekenfestijn! Hierin meer stabiliteit creëren is toch wel iets wat ik heel graag wil. De ene keer een bloedspiegel die te laag is en de volgende schiet hij weer omhoog. Er is soms geen touw aan vast te knopen. Mijn internist begreep heel goed dat ik meer stabiliteit in mijn bloedspiegel wil. Soms wanneer mijn bloedspiegel aan de hoge kant is merk ik dit. Net iets minder ‘scherp’, net niet helemaal lekker in mijn vel en sneller prikkelbaar. Ik ben daar dus een beetje klaar mee. Zeker nu het eten weer goed gaat.
Al kletsend vroeg de internist of ik niet alles alleen hoefde te doen. Nee, zeker niet! Uiteraard is mijn vriend mijn grootste steun, daarnaast mijn ouders en schoonmoeder. Heel vaak hoor ik de woorden van oma in mijn hoofd: ‘Je kan het meisje!’ Ik heb ook een aantal andere lieve mensen om me heen die vaak vragen hoe het gaat. Die kleine dingen zijn zo ontzettend fijn. De internist was blij dit te horen. Er zijn mensen die dit niet hebben en dan kan het ontzettend zwaar zijn. Natuurlijk, ik moet het doen, maar met steun om je heen is het wel makkelijker. Na nog wat praktische zaken te hebben besproken, stelde de internist voor om naar de diëtiste te gaan, zodat we met haar een concreet plan konden maken.
Wat als eerste heel duidelijk werd bij de diëtiste was ook wel erg confronterend….
Ik heb een actieve leefstijl en geniet daar volop van. Zo wil ik mijn leven leven. Ik werk 40 uur per week, ik wandel graag en loop 2 keer in de week hard. Op de fiets naar mijn werk en dan zo nu en dan de hort op. Helemaal prima, maar dan heeft je lijf echt brandstof nodig. Wanneer die brandstof er niet is, gaat mijn lijf mijn spieren ‘afbreken’ en schiet mijn bloedspiegel omhoog. Wil ik mijn actieve manier van leven blijven volhouden, zal ik er dus voor moeten zorgen dat ik genoeg brandstof binnen krijg. Anders zal ik dingen die ik doe moeten schrappen! Dit kwam binnen, want dat wil ik niet!
Ik heb een actieve leefstijl en geniet daar volop van. Zo wil ik mijn leven leven. Ik werk 40 uur per week, ik wandel graag en loop 2 keer in de week hard. Op de fiets naar mijn werk en dan zo nu en dan de hort op. Helemaal prima, maar dan heeft je lijf echt brandstof nodig. Wanneer die brandstof er niet is, gaat mijn lijf mijn spieren ‘afbreken’ en schiet mijn bloedspiegel omhoog. Wil ik mijn actieve manier van leven blijven volhouden, zal ik er dus voor moeten zorgen dat ik genoeg brandstof binnen krijg. Anders zal ik dingen die ik doe moeten schrappen! Dit kwam binnen, want dat wil ik niet!
We gingen over op het maken van een concreet plan. Ik had al een standaard eetlijstje voor de dag. Hier hebben we dingen aan toegevoegd om te zorgen dat k voldoende calorieën binnenkrijg. Elke dag een halve liter limonade, een vierde boterham, 15 ml slagroom, 25 ml kookroom en eiwitarme snoepjes eten. Zuurtjes en van die fruit hartjes bijvoorbeeld. Op dagen dat ik hardloop een energygel tijdens het lopen en een extra portie aminozuren na het lopen. Dit plan klonk als een haalbaar plan….. Maar we waren er nog niet. In plaats van 13 gram eiwit op een dag ga ik terug naar 12 gram eiwit op een dag. Ook hier kan ik prima mee leven. Met dit plan op zak gingen we richting huis.
.jpeg)
In de auto liet mijn vriend toch wel zijn bezorgdheid doorschemeren… Moet je nu echt zo fanatiek sporten? Moet je echt elke avond wandelen? Je hebt een baan die fysiek zwaar is… Tja, twijfel sloeg toch wel toe, maar ook zo enorm de weerstand om niet te willen inleveren op mijn leefstijl. Ik wil mijn leven leven zoals ik dat wil en niet worden belemmerd omdat ik toevallig PKU heb.
Thuis belde ik toch nog mijn diëtiste op. De twijfel moest weg… Ik stelde heel concreet de vraag: ‘Kan ik echt mijn actieve leven blijven voortzetten als ik alles eet wat we hebben besproken?’ Haar antwoord was: ja! Deze bevestiging had ik nodig. Ook bespraken we hoe ik één gram minder eiwit op een dag kan opvangen. Die oplossing hadden we snel gevonden. Met een gerust hart hing ik op. Mijn vriend was nu ook gerustgesteld. Hij zei wel: ‘Dan weet je dus wat je te doen staat als je alles wilt blijven doen wat je doet!’ Tja, geen speld tussen te krijgen!
.jpeg)
In mijn bullet journal vulde ik mijn PKU tracker aan met de dingen die waren besproken. Elke dag even checken of ik ook alles op heb. De energygel tijdens de training op de baan was nog een uitdaging… Wanneer kan ik die nu het beste nemen? Uiteindelijk na nog wat mailcontact met mijn diëtiste ook hier een goede modus in gevonden. Met de duurloop is het makkelijk: op de helft van het aantal kilometers dat ik dan loop.
Vorige week zondag geprikt en een bloedspotkaart op de bus gedaan. Dit was dus 7 dagen nadat ik de veranderingen heb doorgevoerd. Vrijdag in de namiddag was de uitslag binnen. Mijn bloedspiegel is schitterend!!! Een duikvlucht in 7 dagen tijd. Hij is in ruim 2 jaar niet zo goed geweest. Ik was zo ontzettend blij! Ik had dit resultaat na 7 dagen echt niet verwacht! Zou dit dan echt de modus zijn voor meer rust in mijn bloedspiegel? Het geeft me echt een enorme stimulans om door te gaan.
Wil je op de hoogte blijven hoe het met me gaat? Volg me dan op Instagram! Ik geef daar regelmatig een update over hoe het met mijn PKU gaat.
Vorige week zondag geprikt en een bloedspotkaart op de bus gedaan. Dit was dus 7 dagen nadat ik de veranderingen heb doorgevoerd. Vrijdag in de namiddag was de uitslag binnen. Mijn bloedspiegel is schitterend!!! Een duikvlucht in 7 dagen tijd. Hij is in ruim 2 jaar niet zo goed geweest. Ik was zo ontzettend blij! Ik had dit resultaat na 7 dagen echt niet verwacht! Zou dit dan echt de modus zijn voor meer rust in mijn bloedspiegel? Het geeft me echt een enorme stimulans om door te gaan.
Wil je op de hoogte blijven hoe het met me gaat? Volg me dan op Instagram! Ik geef daar regelmatig een update over hoe het met mijn PKU gaat.
