Welkom

Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.

Heel veel leesplezier!

Lots of love,
Inge
Klik hier voor mijn eerdere blogs
De Kruisberg…

Op mijn fietsje zoefde ik de Kruisberg af… Bij de t-splitsing moest ik naar links, dus dat deed ik. Maar voor ik er erg in had, lag ik languit op het asfalt. Ik was met mijn fietsje uitgegleden over de losse steentjes in de bocht. Ik huilde hard. Ik keek naar mijn elleboog en zag bloed gecombineerd met grind. Ik huilde nu nog harder. Mijn vader kwam eraan en nam me mee naar een waterpunt om mijn elleboog schoon te maken. Ja hoor, ik kon nog harder huilen! Ik was er helemaal klaar mee en wilde nog maar één ding: naar huis!
Op de camping onder de douche de wond op mijn elleboog verder schoongemaakt. Het aandenken van deze val: een mooi litteken op mijn elleboog.
slapen in mijn kleine tentje naast de grote tent van pappa en mamma. Oh ja en die dag dat het keihard regende! Wij zaten in de tent en tegenover ons was een gezin net aangekomen. Pappa had een half uur naar de mensen zitten kijken die probeerden de tent op te zetten. Pappa kon het niet meer aanzien en ging helpen. Pppff en dan die keer dat ik de toiletdeur niet open kreeg.. Ik raakte in paniek en kon godzijdank onder de deur door kruipen.
Het geluid van de zee, de wind door mijn haren en mijn pootjes in het zand. Dit was genieten! Ik heb zeker een half uur zo gezeten. Rond 13.00 uur hadden ze regen voorspeld en ik wilde op tijd terug bij de auto zijn. Ik pakte mijn spullen en liep naar de strandopgang. Bij het strandpaviljoen bestelde ik een kopje koffie. Wat was dit een fijne ochtend! Ik raadpleegde google maps voor mijn terugweg. Ik wilde persé teruglopen via de Zwarte Weg.
Na een stuk gelopen te hebben, zag ik een zandbank waar allemaal schelpen lagen. Tijd om mijn camera te pakken en foto’s maken. Na wat ‘gewone’ foto’s mijn macrolens op de body gezet. Ik lag op mijn buik in het zand… door de lens zag ik zelfs de zandkorreltjes scherp. Wauw! Wat was dit gaaf. Ik ‘stoeide’ wat met de instellingen. Naast de schelpen fotografeerde ik ook nog wat zeewier.
Ik liep verder en verwachtte dat het pad een bocht naar rechts zou maken en dat ik dan de Kruisberg zou zien… Maar dat gebeurde niet. Iets klopte er niet…..  Ik pakte mijn mobiel. Oké, er ging een lampje branden. Met pappa en mamma ging ik niet naar het hoofdstrand van Castricum, maar naar een strandopgang daarvoor. Ik zag een paddenstoel met daarop: strandpaal 48 à2,2 kilometer. Dan moet dat de goede opgang zijn! Dus hup, die kant op. Na ruim 20 minuten wandelen herkende ik de omgeving en kwam de fietsenstalling in zicht. In totaal had ik een uur gewandeld. Ik klom de duin op en daar was dan eindelijk de zee en het strand!!! HEERLIJK. Hup, schoenen uit en banjeren met mijn blote voeten door het zand.
Dan moest ik ergens afbuigen naar links om weer bij de auto te komen. Met een wandelplan vertrok ik. Bij de fietsenstalling ging ik zitten op de boomstam.. net zoals vroeger. Met mijn sokken veegde ik het zand van mijn voeten. Zo had pappa dat laten zien. Ik begon aan de terugweg.
Ja hoor, daar was de Kruisberg. Ik liep rustig naar beneden en kwam bij de beruchte t-splitsing! Ik maakte een foto en appte deze naar pappa en mamma. Pappa reageerde met de woorden: historisch! Lachend liep ik verder. Ik sloeg links af een zandpad op. Lang leve google maps en zo vond ik de weg naar de auto. Het was iets voor 13.00 uur en de lucht betrok. Ik startte de auto en met een glimlach op mijn gezicht reed ik terug naar huis. Wat was dit een ongelooflijk heerlijke ochtend! Herinneringen ophalen en doen wat ik erg graag doe: wandelen, op het strand zijn en fotograferen. Een verdomd goede combi!
Aankomende week nog een dagje strand, maar dan zonder camera en met handdoek, zonnebrandcrème en e-reader!
Woensdag 20 juli 2022
Het is 05.30 uur… Ik lig naar het plafond te staren. Richard is net weggegaan op zijn scooter. Ik sta op en maak een kopje koffie. Ik heb een plan voor vandaag: naar het strand met mijn camera en daar lekker ‘stoeien’ met mijn macrolens.
Om 08.30 uur stap ik in de auto. Ik rij naar de parkeerplaats bij de camping Geversduin in Castricum. Fototas mee en gaan met die banaan. Ik begin te wandelen. Loop langs de ingang van de camping.
Herinneringen borrelen omhoog:
Ik borg mijn camera op en liep een stuk het strand op. Ik ging zitten in het zand en keek voor me uit.