.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
Woensdag 6 oktober 2021
Lieve oma,
Vandaag is het alweer een jaar geleden dat je overleed.
Al snel na je uitvaart kwamen de spulletjes van jou, die wij hadden uitgekozen, onze kant op. Het meest dierbare is uiteraard je trouwring. Die is om mijn vinger gegaan en ik heb hem niet meer afgedaan. Op deze manier ben je altijd bij me. Als ik het moeilijk heb of je mis, raak ik even de ring aan en dan is het oké. Ik ben zo blij dat ik je heb gevraagd of ik een ring van je zou mogen wanneer je er niet meer zou zijn.
In onze slaapkamer staat je stoel. Vaak leggen we er kleding op. Of schone was die gestreken moet worden. Erg handig. Maar je stoel is ook een plekje waar ik heel graag zit. Gewoon even zitten om te niksen of een boek lezen. De eerste maanden toen je er niet meer was, zat ik er veel op momenten dat ik je miste. Dat gaf troost. Ik zag je dan voor me in de stoel, aan je tafeltje met een breiwerkje.
Op de overloop hebben we een plekje gemaakt waar je foto staat. Met daarnaast nog wat andere dierbare spulletjes. Het is zo fijn om je te zien wanneer ik boven kom. Ook in mijn kamer staat een foto van ons. Iemand kwam op visite en zei: ‘Je oma is aanwezig in jullie huis. Mooi om te zien’. Ja dat is inderdaad zo en dat voelt heel erg fijn.
Een maand na je overlijden was je verjaardag. We hebben gebak gehaald bij een banketbakker en zo je verjaardag gevierd. Dit blijven we elk jaar doen op je verjaardag!
Elke schoolvakantie was het vaste prik dat ik bij je langskwam. Dat plande ik als eerste… nu was dat er niet meer.
Het afgelopen jaar zijn er zoveel momenten geweest waarop ik je zo ontzettend heb gemist. Je troostende woorden en je stem. Je adviezen. Ik heb in het begin zo vaak met de telefoon in mijn handen gestaan om je te bellen en dan kwamen er weer tranen, omdat ik je niet meer kon bellen.
Lieve oma,
Vandaag is het alweer een jaar geleden dat je overleed.
Al snel na je uitvaart kwamen de spulletjes van jou, die wij hadden uitgekozen, onze kant op. Het meest dierbare is uiteraard je trouwring. Die is om mijn vinger gegaan en ik heb hem niet meer afgedaan. Op deze manier ben je altijd bij me. Als ik het moeilijk heb of je mis, raak ik even de ring aan en dan is het oké. Ik ben zo blij dat ik je heb gevraagd of ik een ring van je zou mogen wanneer je er niet meer zou zijn.
In onze slaapkamer staat je stoel. Vaak leggen we er kleding op. Of schone was die gestreken moet worden. Erg handig. Maar je stoel is ook een plekje waar ik heel graag zit. Gewoon even zitten om te niksen of een boek lezen. De eerste maanden toen je er niet meer was, zat ik er veel op momenten dat ik je miste. Dat gaf troost. Ik zag je dan voor me in de stoel, aan je tafeltje met een breiwerkje.
Op de overloop hebben we een plekje gemaakt waar je foto staat. Met daarnaast nog wat andere dierbare spulletjes. Het is zo fijn om je te zien wanneer ik boven kom. Ook in mijn kamer staat een foto van ons. Iemand kwam op visite en zei: ‘Je oma is aanwezig in jullie huis. Mooi om te zien’. Ja dat is inderdaad zo en dat voelt heel erg fijn.
Een maand na je overlijden was je verjaardag. We hebben gebak gehaald bij een banketbakker en zo je verjaardag gevierd. Dit blijven we elk jaar doen op je verjaardag!
Elke schoolvakantie was het vaste prik dat ik bij je langskwam. Dat plande ik als eerste… nu was dat er niet meer.
Het afgelopen jaar zijn er zoveel momenten geweest waarop ik je zo ontzettend heb gemist. Je troostende woorden en je stem. Je adviezen. Ik heb in het begin zo vaak met de telefoon in mijn handen gestaan om je te bellen en dan kwamen er weer tranen, omdat ik je niet meer kon bellen.
Door het zoeken naar foto’s in mijn plakboeken voor mijn blog, kom ik veel foto’s van ons tegen. Vaak duurt het zoeken daardoor langer, omdat ik blijf ‘hangen’ bij een foto. Ik kijk heel vaak in het plakboek dat jij voor mij maakte. Zo mooi om te hebben. Foto’s van ons, van opa, de camping en Haps. Wat was het een feestje om jou als mijn oma te hebben!
Het gemis blijft, maar er komt langzaam plek voor de mooie en vele herinneringen die ik aan je heb. Dat is zo fijn! Die zorgen voor een lach op mijn gezicht en dan ben ik zo blij dat ik je zo lang heb mogen kennen. 39 jaar!
Fysiek ben je er niet meer. Het is en blijft raar… Maar ik weet dat je me niet alleen hebt gelaten. Je bent bij me. Ik hoor je dan zeggen: ‘Het komt goed, meisje. Ik houd van je’. Dat laatste zei je altijd voordat we ophingen na ons telefoongesprek.
Omi, ik houd van jou!
Het gemis blijft, maar er komt langzaam plek voor de mooie en vele herinneringen die ik aan je heb. Dat is zo fijn! Die zorgen voor een lach op mijn gezicht en dan ben ik zo blij dat ik je zo lang heb mogen kennen. 39 jaar!
Fysiek ben je er niet meer. Het is en blijft raar… Maar ik weet dat je me niet alleen hebt gelaten. Je bent bij me. Ik hoor je dan zeggen: ‘Het komt goed, meisje. Ik houd van je’. Dat laatste zei je altijd voordat we ophingen na ons telefoongesprek.
Omi, ik houd van jou!