Welkom

Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.

Heel veel leesplezier!

Lots of love,
Inge
Klik hier voor mijn eerdere blogs
Ik wilde van jongs af aan huisdieren. Op een flat niet heel praktisch en mijn moeder was niet zo’n fan van huisdieren. Maar voor mijn verjaardag kwam het er dan toch van. Ik kreeg 2 vissen! Hyper de pieper naar de dierenwinkel. Een aquarium, steentjes, een beeldje, plantjes en natuurlijk twee vissen. Blub en Blab. Hoe kan het ook anders. Ik moest zelf het aquarium schoonmaken, maar omdat dat ding niet te tillen was, hielp mijn vader vaak een handje mee. Helaas overleed een van de vissen al snel. Gelukkig kwam er weer een bij. Na het vissentijdperk wilde ik graag een huisdiertje dat je kon knuffelen en aanraken. Tja, een vis heeft geen hoog knuffelgehalte. Er kwam een hamster! Snuitje. Een mooie kooi met de nodige speelattributen. Een nadeel: een hamster slaapt overdag en is s ‘nachts wakker. Zijn loopwieltje maakte soms best een herrie. Een keer had ik de kooi per ongeluk open laten staan. WWhhhaaa hamster ontsnapt. Mijn vader had hem net bij zijn achterpootje voordat hij achter een kast wilde vluchtte. Mijn vader kreeg een flinke beet in zijn vinger, maar Snuitje zat weer in zijn kooi. Volgens mij had ik na Snuitje nog een hamster. Deze stond ‘s nachts vaak in een andere kamer, vanwege het lawaai. Toen dit beestje overleden was, kwam er geen andere hamster
Ik ging bij mijn vriend wonen en kwam daar in een waar dierenparadijs terecht: 4 katten, 2 konijnen en een parkiet. De 4 katten.... er was één kater: Krispijn, maar we noemden hem Kris. Een schat van een kater. Kwam altijd bij je zitten en was vriendjes met iedereen. Hij hield enorm van eten! Mijn vriend had Kris uit het asiel gehaald. Als hij dat niet had gedaan, hadden zij hem laten inslapen. Kris heeft echt 7 levens gehad, want meerdere malen was hij opgegeven. Elke keer kwam hij er weer bovenop. Het viel ons erg zwaar toen dit kereltje overleed.
Dan hadden we Sonja. Een rode poes. Een bijzonder exemplaar waarmee ik serieus een haat liefde verhouding had! We konden niet met en zonder elkaar. Zodra mijn vriend thuis kwam, zat ze bij hem en kon mij jaloers aankijken wanneer ik te dichtbij kwam. Sonja moest ook áltijd op je schoot zitten! In haar laatste jaren werd ze doof en zag ze steeds slechter. In een weekend toen ik een operette moest spelen, ging het zo slecht met haar dat ze naar de dierenarts was. Na mijn voorstelling hebben we haar opgehaald. Ik had niet eens de schmink van mijn gezicht gehaald. Die nacht zijn we opgebleven. Samen in de woonkamer met Whoopy en Gysmo. In de vroege ochtend overleed Sonja in de armen van mijn vriend. We waren kapot van moeheid en verdriet. Nu hadden we nog de zusjes over. Whoopy en Gysmo.

Whoopy: een poes die deed waar zij zin in had en aandacht vroeg wanneer het haar uitkwam. Onafscheidelijk met haar zusje.... Gysmo. Gysmo was een clown. Gek op mayonaise en spaghetti. Bij een bezoek aan onze dierenarts was het SBS6 programma dieren op spreekuur aanwezig en de crewleden vroegen of ik mee wilde doen. Dat wilde ik wel. Dus camera’s erbij, vragen beantwoorden en alles werd gefilmd. Gysmo stal de harten van de crewleden. De reismand stond open en madame ging op het randje van de reismand staan, omdat de hengelmicrofoon wel heel interessant was. Helaas verloor Gysmo de strijd tegen die ene vreselijke ziekte. Ze was een klein zielig hoopje. Wij hadden allebei die dag gewerkt en Gysmo lag op een kussen in de keuken. We verplaatsten haar naar de bank. Het was de dag dat wij altijd bij mijn schoonmoeder gingen eten. Maar dat zat er nu niet in. Zij kwam het eten brengen. Toen wij klaar waren en rustig op de bank bij haar zaten, blies Gysmo haar laatste adem uit. Alsof ze gewacht had op een rustig moment om te gaan. Een maand later kneep Whoopy er tussenuit. Zij was erg ziek doordat haar nieren het niet meer goed deden. Mijn vriend had een dag vrij. Van een oude kattenbak hadden we een nestje gemaakt waar Whoopy in lag. Zij stond bij hem in zijn kamer. Even was hij naar beneden om een kopje koffie te zetten. Toen hij weer boven kwam, merkte hij dat Whoopy niet meer ademde... Ze lag alsof ze in slaap was gevallen. Toen ik ‘s avonds thuiskwam, leek het inderdaad of ze lag te slapen.. ze werd alleen niet meer wakker.
Dit was onze eerste generatie katten. Over onze tweede generatie laat ik je nog even in spanning.
Om de blog niet te lang te maken, staat woensdag deel II online.