Welkom
Inge's lifestyle is mijn blog waarop mijn passie voor schrijven en fotografie samenkomen. Door de combinatie van tekst en foto's neem ik je mee in mijn dagelijkse leven, mijn persoonlijke ontdekkingsreis en mijn avonturen als leerkracht van groep 1-2.
Heel veel leesplezier!
Lots of love,
Inge
Op dinsdag 24 november moest ik me ziekmelden op mijn werk. Op dinsdag 24 augustus stond ik voor het eerst in 9 maanden weer voor de klas. In november had ik niet gedacht dat het zo lang zou duren voordat ik weer aan het werk zou zijn.
Vandaag mijn verhaal over de afgelopen 9 maanden.....
Vandaag mijn verhaal over de afgelopen 9 maanden.....
Het was dinsdag 24 november 2020, 6 uur in de ochtend. Mijn wekker liep af. Ik deed mijn ogen open, drukte mijn wekker uit en merkte dat alles om me heen draaide. Snel sloot ik weer mijn ogen. Ik ben weleens vaker duizelig. Dit heb ik overgehouden aan mijn hersenschudding in 2008, maar dit was wel heel extreem. Toch stond ik op. Douchen en naar beneden voor het ontbijt. Mijn vriend werkte thuis en kwam ook naar beneden. Ik vertelde hoe ik me voelde. ‘Je bent toch niet van plan zo te gaan werken’, vroeg hij. Tja, dat ging hem inderdaad niet worden. Ik meldde me ziek en maakte een afspraak bij de huisarts.
Het vermoeden was een virus of een bacterie op mijn evenwichtsorgaan. Ik kreeg medicijnen tegen de misselijkheid en lag 3 dagen op bed met de gordijnen dicht. Tegen het weekend merkte ik dat ik slechter ging zien. Ik kon niet meer lezen en voelde me nog raarder dan voordat ik de medicijnen slikte. Op zaterdagochtend las ik op de bijsluiter de bijwerkingen en ik had ze echt allemaal. Ik belde de huisartsenpost voor een afspraak. Mijn vriend was werken, maar gelukkig kon mijn vader mee. Toen de arts ging controleren of ik geen hersenbloeding had gehad, schrok ik enorm.... Ze overlegde met de neuroloog en er werd contact opgenomen met het AMC. Gelukkig wees niets op een hersenbloeding. Ik moest wel meteen stoppen met de medicijnen.
Het vermoeden was een virus of een bacterie op mijn evenwichtsorgaan. Ik kreeg medicijnen tegen de misselijkheid en lag 3 dagen op bed met de gordijnen dicht. Tegen het weekend merkte ik dat ik slechter ging zien. Ik kon niet meer lezen en voelde me nog raarder dan voordat ik de medicijnen slikte. Op zaterdagochtend las ik op de bijsluiter de bijwerkingen en ik had ze echt allemaal. Ik belde de huisartsenpost voor een afspraak. Mijn vriend was werken, maar gelukkig kon mijn vader mee. Toen de arts ging controleren of ik geen hersenbloeding had gehad, schrok ik enorm.... Ze overlegde met de neuroloog en er werd contact opgenomen met het AMC. Gelukkig wees niets op een hersenbloeding. Ik moest wel meteen stoppen met de medicijnen.
Na Pasen begon ik opnieuw met werken in kleine groepjes op school. Het begin was best pittig. Al die prikkels die ik niet meer gewend was daar moest ik weer aan wennen. Het ging goed en ik wilde zelf meer. Inmiddels kwam de zomervakantie in zicht. De bedrijfsarts trapte op de rem. Zorgen dat ik echt helemaal goed uitgerust ben en weer sterk in mijn schoenen sta. Zijn advies: na de zomervakantie weer 3 dagen voor de klas.
Dinsdag was het zo ver... Ik was gewoon zenuwachtig, maar had er zoveel zin in! Het was heerlijk om mijn ding weer te kunnen doen. Ik genoot zo van het lesgeven!
Dinsdag was het zo ver... Ik was gewoon zenuwachtig, maar had er zoveel zin in! Het was heerlijk om mijn ding weer te kunnen doen. Ik genoot zo van het lesgeven!
De afgelopen maanden waren een leerproces. Ik heb veel inzichten gekregen over mezelf. Dit proces is nog lang niet voorbij.
Ik weet zeker dat les geven mijn passie is. Dat is waar ik van geniet, waar mijn vuurtje vanbinnen van aangaat. Het is een schitterend beroep. Ik ben me er steeds meer van bewust dat het me ook energie kost. Lesgeven aan kleuters betekend: veel prikkels. Het is daarom belangrijk dingen te doen die me opladen en waar ik energie van krijg. In mijn pauze ga ik naar buiten. Weg uit de school. 30 minuten wandelen. Heerlijk!
Ik heb mezelf de vraag gesteld: wat heeft ervoor gezorgd dat ik zoveel last had van draaiduizelingen? Waar kwamen die ineens vandaan? In de week van 5 oktober 2020 overleed niet alleen oma, maar moesten we ook met de school verhuizen. Ik was intens verdrietig door het overlijden van oma. Ik moest alles in mijn oude klas inpakken en alles in mijn nieuwe klas uitpakken. Ik liep rond als een zombie. Collega’s hebben letterlijk tegen me moeten zeggen wat ik moest doen. Een week na de herfstvakantie was ik intens moe. Ik stond te koken en de tranen liepen over mijn wangen. Ik besloot dat het verdriet en het wennen aan de nieuwe school er mocht zijn. Het was veel. Ik had het idee dat ik langzaam opkrabbelde. Op school vroeg ik om hulp en die kreeg ik. In hele kleine stapjes kwam alles weer op de rails. Toch dacht mijn lijf daar anders over. De draaiduizelingen waren duidelijk een signaal dat ik een pas op de plaats moest maken. Ik denk dat ik overprikkeld was door twee ingrijpende gebeurtenissen die samen vielen.
Het was een zeer leerzame periode! Volgende week vertel ik meer over wat ik heb geleerd.
Ik weet zeker dat les geven mijn passie is. Dat is waar ik van geniet, waar mijn vuurtje vanbinnen van aangaat. Het is een schitterend beroep. Ik ben me er steeds meer van bewust dat het me ook energie kost. Lesgeven aan kleuters betekend: veel prikkels. Het is daarom belangrijk dingen te doen die me opladen en waar ik energie van krijg. In mijn pauze ga ik naar buiten. Weg uit de school. 30 minuten wandelen. Heerlijk!
Ik heb mezelf de vraag gesteld: wat heeft ervoor gezorgd dat ik zoveel last had van draaiduizelingen? Waar kwamen die ineens vandaan? In de week van 5 oktober 2020 overleed niet alleen oma, maar moesten we ook met de school verhuizen. Ik was intens verdrietig door het overlijden van oma. Ik moest alles in mijn oude klas inpakken en alles in mijn nieuwe klas uitpakken. Ik liep rond als een zombie. Collega’s hebben letterlijk tegen me moeten zeggen wat ik moest doen. Een week na de herfstvakantie was ik intens moe. Ik stond te koken en de tranen liepen over mijn wangen. Ik besloot dat het verdriet en het wennen aan de nieuwe school er mocht zijn. Het was veel. Ik had het idee dat ik langzaam opkrabbelde. Op school vroeg ik om hulp en die kreeg ik. In hele kleine stapjes kwam alles weer op de rails. Toch dacht mijn lijf daar anders over. De draaiduizelingen waren duidelijk een signaal dat ik een pas op de plaats moest maken. Ik denk dat ik overprikkeld was door twee ingrijpende gebeurtenissen die samen vielen.
Het was een zeer leerzame periode! Volgende week vertel ik meer over wat ik heb geleerd.
Ik kon kleine dingen in huis doen, maar was snel moe en werd dan draaierig. Ik vond het lastig in de decembermaand niet op school te zijn. Maar het was niet anders. Het plan was om na de kerstvakantie weer te beginnen met werken. Eerst in kleine groepjes en vanuit daar kijken hoe het ging. Omdat de duizeligheid niet helemaal wegging, verwees mijn huisarts me door naar een KNO arts. Die stelde vast dat er niets mis was met mijn evenwichtsorgaan.
Na de kerstvakantie was er weer een lockdown en thuisonderwijs. Ik begon na de lockdown weer met werken in kleine groepjes op school. Het ging niet goed. Ik kwam om de 4 weken bij de huisarts. Hij wilde een vinger aan de pols houden. In één van onze gesprekken merkte hij op dat ik misschien wel hoog sensitief ben. Oké. Ik ging me erin verdiepen. Er vielen veel puzzelstukjes op zijn plek. Ik herkende zoveel dingen die ik over hoog sensitiviteit las. Maar ja, in hoeverre ben je dan ook écht hoog sensitief? Ik voelde weerstand. Weer een etiket, weer iets dat ik heb. Ik heb al genoeg! Op advies van de bedrijfsarts stopte ik weer met werken.
Na de kerstvakantie was er weer een lockdown en thuisonderwijs. Ik begon na de lockdown weer met werken in kleine groepjes op school. Het ging niet goed. Ik kwam om de 4 weken bij de huisarts. Hij wilde een vinger aan de pols houden. In één van onze gesprekken merkte hij op dat ik misschien wel hoog sensitief ben. Oké. Ik ging me erin verdiepen. Er vielen veel puzzelstukjes op zijn plek. Ik herkende zoveel dingen die ik over hoog sensitiviteit las. Maar ja, in hoeverre ben je dan ook écht hoog sensitief? Ik voelde weerstand. Weer een etiket, weer iets dat ik heb. Ik heb al genoeg! Op advies van de bedrijfsarts stopte ik weer met werken.